Your browser doesn't support javascript.
loading
Mostrar: 20 | 50 | 100
Resultados 1 - 20 de 46
Filtrar
1.
Rev. lab. clín ; 12(2): 111-117, abr.-jun. 2019. ilus, tab
Artigo em Espanhol | IBECS | ID: ibc-187061

RESUMO

Streptococcus vestibularis, cuya descripción se remonta a comienzos del siglo pasado, ha sido aislada en diferentes puntos del cuerpo (cavidad bucal, estómago y yeyuno). Su denominación se refiere a su primer aislamiento a partir de la mucosa del vestíbulo bucal. A pesar de la difícil taxonomía de este grupo de estreptococos, S. vestibularis ha sido claramente diferenciada de otras especies mediante estudios genéticos, incluso de aquellas especies filogenéticamente más próximas (Streptococcus salivarius y Streptococcus thermophilus). El estudio de los factores de virulencia de cepas de este microorganismo ha revelado la presencia de un nutrido grupo de estos, lo que otorgaría a este microorganismo una virulencia notable con independencia de su acción patógena oportunista. Al igual que la distinción inequívoca de las especies del grupo viridans ha resultado compleja desde un punto de vista taxonómico, no han sido menores las dificultades en la identificación de estas. Si bien la identificación fenotípica presenta una escasa utilidad para una discriminación precisa entre los miembros del grupo viridans, son los sistemas de identificación basados en secuencias (ARNr16S) o el MALDI-TOF los que están contribuyendo a la clarificación de este ámbito. No obstante, para que dichas identificaciones sean precisas es necesario completar previamente la carencia de información relativa a esta especie, al igual que ocurre con los datos acerca de su sensibilidad a los antibióticos


Streptococcus vestibularis, which has been described at the beginning of last century, has been isolated from different sources (oral cavity, stomach or jejunum, for instance). Regarding its denomination, this microorganism was named after its first isolation source (mucosa from oris vestibulum). In spite of great difficulties in the taxonomy of viridans group streptococci, genetic tests have recently made it possible to distinguish S. vestibularis from other species of the same group, even from those phylogenetically close to it (Streptococcus salivarius and Streptococcus thermophilus). Studies on this bacteria have revealed it possess a considerable number of virulence factors, which may provide it with notable virulence regardless of its opportunistic pathogen behaviour. Identification of viridans group streptococci is also difficult, as phenotypic methods have shown to be troublesome. Nevertheless, sequence-based methods (rRNA 16S) or MALDI-TOF offer relatively reliable identifications, despite the lack of information about these species. Antibiotic susceptibility of S. vestibularis has been poorly studied, as this species is rarely isolated in day-to-day clinical practice in relation to infections. As a result of this, the antibiotic susceptibility profile of this bacteria is based on general information about antibiotic susceptibility of viridans group streptococci


Assuntos
Humanos , Streptococcus/isolamento & purificação , Infecções Estreptocócicas/diagnóstico , Espectrometria de Massas por Ionização e Dessorção a Laser Assistida por Matriz/métodos , Bacteriemia/diagnóstico , Endocardite Bacteriana/diagnóstico , Streptococcus/classificação , RNA Ribossômico/análise , Estreptococos Viridans/isolamento & purificação
3.
Rev. esp. quimioter ; 29(6): 328-331, dic. 2016. ilus
Artigo em Espanhol | IBECS | ID: ibc-158227

RESUMO

Se ha diseñado un dispositivo de nueva invención que combina recogida, transporte, cultivo y detección del estreptococo del grupo B (EGB) sin necesidad de procesamiento ni manipulaciones intermedias, de manera que simplifique todo el proceso. El objetivo ha sido evaluar el rendimiento y utilidad de dicho dispositivo en la detección del EGB en mujeres embarazadas. Se comparó el nuevo prototipo en paralelo con la siembra directa de las muestras vagino-rectales en el medio sólido Granada en placas tradicionales. Mediante la siembra directa se detectaron 124 muestras positivas de 600 (20,6%). Mediante el nuevo dispositivo se detectaron las mismas que en siembra directa y además 10 adicionales 134/600 (22,3%). La utilización del nuevo dispositivo podría ser considerada en la práctica clínica asistencial de rutina para el cribado del EGB mediante previo acuerdo de comercialización (AU)


We have designed a new device that combines sample collection, transportation, culture and detection of Group B Streptococcus (GBS), requiring no additional processing in the clinical laboratory. The objective was to evaluate the performance of this device for GBS detection in pregnant women. The new prototype was compared to direct plating of vaginal-rectal swabs onto Granada solid media plates. Direct plating method detected 124 positive samples out of 600 (20.6%) whereas the new device detected 10 additional positive samples (134/600, 22.3%). This new device (patent-protected) could be considered for routine GBS screening (AU)


Assuntos
Humanos , Feminino , Gravidez , Adulto , Infecções Estreptocócicas/diagnóstico , Estreptococos Viridans/isolamento & purificação , 51654/métodos , Streptococcus/classificação , Complicações na Gravidez/diagnóstico , Programas de Rastreamento/métodos , Bacteroides fragilis , Bacteroides fragilis/isolamento & purificação , Infecções por Bacteroides/diagnóstico , Infecções por Bacteroides/tratamento farmacológico
4.
Acta pediatr. esp ; 74(3/4): 93-99, mar.-abr. 2016. ilus, tab
Artigo em Espanhol | IBECS | ID: ibc-151383

RESUMO

Introducción: La endocarditis infecciosa es una enfermedad infrecuente en pediatría, aunque presenta una elevada morbimortalidad. El objetivo de este estudio es evaluar las características y la evolución clínica de nuestra serie de pacientes y comparar los resultados con otros estudios publicados. Material y métodos: Estudio retrospectivo descriptivo. Se incluyen todos los pacientes menores de 16 años con diagnóstico de endocarditis, según los criterios modificados de Duke, entre 1988 y 2013. Se comparan 2 periodos: 1988-2000 y 2001-2013. Resultados: Se analizan 44 pacientes, 36 pediátricos y 8 neonatos. La incidencia de endocarditis aumentó, entre los 2 periodos comparados, de 1/10.000 a 3,3/10.000 ingresos/año. El 63% de los pacientes tenía cardiopatía congénita y el 45% se había sometido a cirugía cardiaca. El 31,8% era portador de un catéter venoso central. El 82% mostró vegetaciones en la ecocardiografía. Los microorganismos más frecuentemente aislados fueron, por igual (20%), Staphylococcus aureus y Streptococcus viridans. El 29% de los pacientes precisó cirugía. La tasa de complicaciones fue del 56%, entre las cuales la más frecuente fue la insuficiencia cardiaca. La mortalidad fue del 20%, y entre los agentes etiológicos cabe destacar que un 55% de los pacientes presentó una afectación mitral y el 77% una infección por S. aureus u hongos. Conclusiones: La mayoría de los pacientes que desarrollan endocarditis padecen una cardiopatía y/o han sido sometidos a cirugía cardiaca. Observamos un aumento del número de endocarditis en niños prematuros, inmunodeprimidos y portadores de catéter vascular central o prótesis intracardiacas. Dada la elevada morbimortalidad de esta enfermedad, es importante sospecharla en los pacientes de riesgo. Se observa un peor pronóstico en los pacientes con afectación mitral o infección fúngica o por S. aureus (AU)


Introduction: Infective endocarditis is a rare disease in childhood. Nevertheless, morbimortality rates are still high. The aim of this study is to report the characteristics and clinical follow-up of our series of patients and to compare them to those reported in the literature. Material and methods: We perform a retrospective study in a third-level Spanish hospital. Patients aged less than 16 years and diagnosed with endocarditis, according to Duke criteria, from 1988 to 2013 were selected. Two periods of time were compared: 1988-2000 and 2001-2013. Results: A total of 44 patients were included (36 pediatric and 8 neonates). The incidence of endocarditis increased from 1/10,000 admissions/year to 3.3/10,000 from one period to the next. Of the total of patients, 63% had some kind of congenital heart disease and up to 45% had undergone previous cardiac surgery. Thirty-one percent of the patients had a central venous catheter. Echocardiography showed vegetations in 82% of the patients. Staphylococcus aureus and Streptococcus viridans were the microorganisms most frequently found in blood cultures. Endocarditis was treated surgically in 29% of cases. The rate of endocarditis-related complications was 56%, being heart failure the most frequent. Mortality rate reached 20%. Of the total of deaths, 55% had mitral involvement and 77% were caused by S. aureus or fungical infection. Conclusion: The majority of patients who develop endocarditis have previous history of congenital heart disease and/or have undergone cardiac surgery. An increase of frequency of endocarditis was observed in premature, or immunodepressed patients, as well as in patients with central vascular catheters or prosthesis. A worse prognosis was observed in patients with mitral involvement and in those infected with fungi or S. aureus (AU)


Assuntos
Humanos , Masculino , Feminino , Recém-Nascido , Lactente , Pré-Escolar , Criança , Adolescente , Endocardite/mortalidade , Cardiopatias Congênitas/diagnóstico , Estreptococos Viridans/patogenicidade , Staphylococcus aureus/patogenicidade , Cardiopatias Congênitas/prevenção & controle , Ecocardiografia , Cardiopatias/prevenção & controle , Indicadores de Morbimortalidade , Estudos Retrospectivos , Estreptococos Viridans/fisiologia , Staphylococcus aureus/fisiologia
6.
Prog. obstet. ginecol. (Ed. impr.) ; 58(7): 330-332, ago.-sept. 2015. ilus
Artigo em Espanhol | IBECS | ID: ibc-140048

RESUMO

La endocarditis infecciosa es una entidad poco frecuente durante el embarazo, pero potencialmente mortal para el feto y la madre. Presentamos el caso de una mujer de 26 años con antecedente de fiebre reumática en la infancia, diagnosticada de endocarditis estreptocócica en la semana 28 de gestación. La ecocardiografía mostraba una vegetación móvil de 20 mm en el velo posterior de la válvula mitral, que condicionaba una insuficiencia mitral severa. Respondió favorablemente al tratamiento antibiótico por vía intravenosa durante 5 semanas, sin repercusión alguna sobre el feto. Como complicación intercurrente, en el curso clínico presentó un aneurisma micótico femoral izquierdo a las 33 semanas de gestación, que fue intervenido previa maduración pulmonar fetal. El caso de esta paciente demuestra la importancia del manejo multidisciplinar de esta patología, que consiguió llevar una gestación a término consiguiendo un recién nacido y madre sanos (AU)


Infective endocarditis is a rare complication of pregnancy with high maternal and fetal mortality. We report the case of a 26-year-old woman with acute bacterial endocarditis of a rheumatic mitral valve in the 28th week of pregnancy. Echocardiography revealed a mobile vegetation of 20 mm length on the posterior leaflet of the mitral valve with subsequent severe mitral regurgitation. The patient responded favorably to a 5-week course of antibiotic therapy, and there were no signs of fetal repercussions. As an intercurrent complication, she was diagnosed with a mycotic aneurism of the femoral artery in the 33rd week of pregnancy. Antenatal corticosteroids for fetal lung maturation were administered, followed by surgery. This case illustrates the importance of a multidisciplinary approach, which, in our patient, allowed term delivery with favorable maternal and fetal outcomes (AU)


Assuntos
Adulto , Feminino , Humanos , Gravidez , Endocardite/complicações , Endocardite/diagnóstico , Valva Mitral , Valva Mitral , Antibacterianos/uso terapêutico , Aneurisma/complicações , Aneurisma/diagnóstico , Estreptococos Viridans/isolamento & purificação , Diagnóstico Precoce , Endocardite/fisiopatologia , Endocardite , Ecocardiografia/instrumentação , Ecocardiografia/métodos , /métodos , Ampicilina/uso terapêutico , Gentamicinas/isolamento & purificação , Gentamicinas/uso terapêutico
7.
Pediatr. catalan ; 75(3): 117-121, jul.-sept. 2015. tab, ilus
Artigo em Catalão | IBECS | ID: ibc-146425

RESUMO

Introducció: l'endocarditis infecciosa (EI) es defineix com la infecció microbiana de l'endoteli cardíac, fonamentalment a nivell valvular, ja sigui natural o protèsic. Adquireix espe-cial importància en les unitats de cures intensives pediàtri-ques per les complicacions que pot generar a nivell cardíac o per la seva relació amb l'ús de procediments invasius. Observació clínica: es presenten tres casos clínics d'endocarditis de diversa etiologia i amb desenllaç diferent: una lactant postoperada de cirurgia cardíaca, una nena prèviament sana i un lactant amb sèpsia per S. aureus. Comentaris: la majoria d'EI estan causades per cocs grampositius, entre ells l'Streptococcus viridans (com a causa més freqüent), l'Staphylococcus aureus i l'Enterococcus spp. La clínica sol ser de caràcter subagut amb manifestacions generals i clínica d'insuficiència cardíaca amb buf. El diagnòstic és difícil, per la qual cosa s'utilitzen criteris diferents. El marcador de la malaltia és la bacterièmia persistent, i són necessaris tres hemocultius positius per ferne el diagnòstic. El tractament antibiòtic difereix en funció de la naturalesa de la vàlvula afectada, del curs clínic de la malaltia i del germen aïllat. En general es basa en un tractament bactericida, a altes dosis i durant un temps perllongat. En alguns casos és necessari tractament quirúrgic


Introducción. Se define endocarditis infecciosa (EI) como la infección microbiana del endotelio cardíaco, fundamentalmente a nivel valvular, ya sea natural o protésico. Adquiere especial importancia en las unidades de cuidados intensivos pediátricos por las complicaciones que puede generar a nivel cardíaco o por su relación con el uso de procedimientos invasivos. Observación clínica. Se presentan tres casos clínicos de endocarditis de diversa etiología y con final diferente: una lactante postoperada de cirurgía cardíaca, una niña previamente sana y un lactante con sepsis por S. aureus. Comentarios. La mayoría de EI estan causadas por cocos grampositivos, entre ellos Streptococcus viridans (como causa más frecuente), Staphylococcus aureus y Enterococcus spp. La clínica acostumbra a ser de carácter subagudo con manifestaciones generales y clínica de insuficiencia cardíaca con soplo. El diagnóstico es difícil, por lo que se usan diferentes criterios. El marcador de la enfermedad es la bacteriemia persistente, siendo necesarios tres hemocultivos positivos para el diagnóstico. El tratamiento antibiótico difiere según la naturaleza de la válvula afectada, del curso clínico de la enfermedad y del gérmen aislado. En general se basa en un tratamiento bactericida, a altas dosis y durante un tiempo prolongado. En algunos casos es necesario tratamiento quirúrgico (AU)


Introduction. Infectious endocarditis (IE) is defined as a microbial infection of the heart endothelium that predominantly affects the valves, whether natural or prosthetic. IE is of special relevance in pediatric intensive care units due to the potential cardiac complications and to its relationship with invasive procedures. Clinical observation. We present three cases of IE with different etiology and clinical course: an infant recovering from cardiac surgery, a previously healthy girl, and an infant with S. aureus sepsis. Comments. Most cases of IE are caused by gram-positive cocci, including Streptococcus viridans (the most common causative agent), Staphylococcus aureus, and Enterococcus spp. The clinical presentation is usually subacute, with symptoms of systemic illness and heart failure, and the development of a new heart murmur. The diagnosis is challenging, and different criteria exist. A marker of the disease is the persistent bacteremia, and three positive blood cultures are required for diagnosis. The antibiotic treatment is selected based on the affected valve, the clinical course, and the causative agent. The general principles of therapy are based on high doses of a bactericidal treatment for a prolonged period. In some cases a surgical approach is required (AU)


Assuntos
Criança , Feminino , Humanos , Lactente , Masculino , Endocardite/diagnóstico , Endocardite/etiologia , Staphylococcus aureus/isolamento & purificação , Enterococcus/isolamento & purificação , Antibacterianos/uso terapêutico , Cardiopatias/microbiologia , Cardiopatias/terapia , Cardiopatias , Estreptococos Viridans/isolamento & purificação , Endocardite/fisiopatologia , Endocardite , Bacteriemia/complicações , Bacteriemia/diagnóstico , Endocardite/cirurgia , Tomografia Computadorizada de Emissão/métodos , Crânio/patologia , Crânio , Radiografia Torácica/métodos , Radiografia Torácica/tendências
8.
An. pediatr. (2003, Ed. impr.) ; 80(3): 187.e1-187.e5, mar. 2014. tab
Artigo em Espanhol | IBECS | ID: ibc-119868

RESUMO

En este artículo se recogen las recomendaciones para la prevención de la endocarditis infecciosa (EI), contenidas en las guías elaboradas por la American Heart Association (AHA) y la European Society of Cardiology (ESC) a partir de las cuales, se han consensuado las recomendaciones de la Sociedad Española de Cardiología Pediátrica y Cardiopatías Congénitas. En los últimos años se ha producido un cambio considerable en las recomendaciones para la prevención de la EI, motivado principalmente por la falta de evidencia sobre la eficacia de la profilaxis antibiótica en su prevención y el riesgo de desarrollo de resistencias a los antibióticos utilizados. El cambio principal consiste en una reducción de las indicaciones de la profilaxis antibiótica, tanto en lo relativo a los pacientes como a los procedimientos considerados de riesgo. Las guías de práctica clínica y las recomendaciones deben asistir a los profesionales de la salud en la toma de decisiones clínicas en su ejercicio diario. No obstante, el juicio último sobre el cuidado de un paciente concreto lo debe tomar el médico responsable


This article sets out the recommendations for the prevention of infective endocarditis (IE), contained in the guidelines developed by the American Heart Association (AHA) and the European Society of Cardiology (ESC), from which the recommendations of the Spanish Society of Paediatric Cardiology and Congenital Heart Disease have been agreed. In recent years, there has been a considerable change in the recommendations for the prevention of IE, mainly due to the lack of evidence on the effectiveness of antibiotic prophylaxis in prevention, and the risk of the development of antibiotic resistance. The main change is a reduction of the indications for antibiotic prophylaxis, both in terms of patients and procedures considered at risk. Clinical practice guidelines and recommendations should assist health professionals in making clinical decisions in their daily practice. However, the ultimate judgment regarding the care of a particular patient must be taken by the physician responsible


Assuntos
Humanos , Masculino , Feminino , Criança , Endocardite Bacteriana/prevenção & controle , Antibioticoprofilaxia , Cardiopatias Congênitas/complicações , Padrões de Prática Médica , Fatores de Risco , Estreptococos Viridans/patogenicidade , Staphylococcus aureus/patogenicidade
9.
Acta pediatr. esp ; 71(4): 111-111[e88-e94], abr. 2013.
Artigo em Espanhol | IBECS | ID: ibc-111840

RESUMO

Se presenta el caso de un recién nacido de 6 días de vida, atendido en el centro de salud, cuya madre estaba contaminada por el estreptococo grupo B (SGB), o Agalactiae, durante la gestación y que había recibido 4 dosis de ampicilina intraparto. En los informes no se mencionó la presencia de SGB ni nada relativo al tratamiento antibiótico profiláctico intraparto. El recién nacido presentaba ictericia, por lo que se remitió al hospital e ingresó en el servicio de neonatología para realizar fototerapia, ya que presentaba una bilirrubinemia de 23,1 mg/dL. Fue dado de alta con una bilirrubinemia de 10 mg/dL, una exploración física y una analítica normales, y alimentación con lactancia materna bien instaurada. Tras el alta, a los 13 días de vida, se realizó un urocultivo para descartar una contaminación por SGB, que se confirmó a los 15 días de vida, por lo que se diagnosticó como recién nacido contaminado por SGB y se inició tratamiento con amoxicilina oral durante 10 días, con controles clínicos y urocultivos posteriores normales(AU)


We present a case of a 6-day newborn attended at the health center, whose mother was contaminated with Streptococcus agalactiae or group B (GBS) during pregnancy and had received four doses of ampicillin intrapartum. The reports did not mention the presence of GBS or anything regarding intrapartum antibiotic prophylaxis. The newborn had jaundice so we sent him to the hospital and he was admitted to neonatal service for phototherarapy with bilirubin of 23.1 mg/dL and was discharged with bilirubin of 10 mg/dL and normal physical examination and laboratory and breast feeding well established. After discharge, at 13 days old, we took urine culture to discard contamination by SGB and the 15th day of age was confirmed and diagnosed as a newborn contaminated by SGB and began treatment with oral amoxicillin for 10 days, and good health controls and normal subsequent urine cultures(AU)


Assuntos
Humanos , Masculino , Recém-Nascido , Infecções Estreptocócicas/complicações , Infecções Estreptocócicas/diagnóstico , Infecções Estreptocócicas/tratamento farmacológico , Antibioticoprofilaxia/instrumentação , Antibioticoprofilaxia/métodos , Infecções Estreptocócicas/microbiologia , Infecções Estreptocócicas/fisiopatologia , Estreptococos Viridans/isolamento & purificação , Estreptococos Viridans/patogenicidade , Antibioticoprofilaxia/tendências , Antibioticoprofilaxia , Protocolos Clínicos
11.
Arch. Soc. Esp. Oftalmol ; 87(6): 179-181, jun. 2012. ilus
Artigo em Espanhol | IBECS | ID: ibc-101476

RESUMO

Caso clínico: Mujer de 65 años que relata la aparición de una mancha blanca en el ojo izquierdo, que ha crecido en el último año. A la exploración se observa un infiltrado intraestromal blanco, con aspecto de cristales de morfología arboriforme, con una mínima respuesta inflamatoria. Se instaura tratamiento tópico sin franca mejoría, requiriendo una queratoplastia penetrante. Discusión: La queratopatía cristalina es una manifestación poco frecuente, y característica, aunque no exclusiva, de queratitis infecciosa por Streptococcus del grupo viridans. Se ha relacionado con el uso prolongado de corticoides tópicos tras queratoplastia penetrante y suele presentar mala respuesta al tratamiento médico(AU)


Case report: A 65 year-old female who consulted due to the emergence of a white spot in the eye that had grown over the last year. The physical examination showed an intrastromal white crystal-like infiltrate and a tree-like morphology, with minimal inflammatory response. It was treated topically with no clear improvement, requiring a penetrating keratoplasty. Discussion: A crystalline keratopathy is a rare event and characteristic of, but not exclusively, to a Streptococcus viridans infectious keratitis. It has been associated with prolonged use of topical steroids after penetrating keratoplasty and usually has a poor response to treatment(AU)


Assuntos
Humanos , Masculino , Feminino , Doenças da Córnea/diagnóstico , Doenças da Córnea/etiologia , Doenças da Córnea/terapia , Pterígio/complicações , Fundo de Olho , Estreptococos Viridans/isolamento & purificação , Córnea/ultraestrutura
13.
Artigo em Inglês | IBECS | ID: ibc-93203

RESUMO

Background: The length of treatment of infective endocarditis (IE) with parenteral antibiotics varies from2 to 6 weeks. Although several studies indicate that outpatient parenteral antibiotic treatment (OPAT)could be safe for uncomplicated viridans-group streptococci (VGS) IE, the experience in Spain is limited and data on other types of endocarditis and OPAT are scarce worldwide. Methods: Prospective single center study of a cohort including all patients with IE admitted to the Hospital Clinic of Barcelona OPAT program from January 1997 to December 2006.Results: During the study period, 392 consecutive episodes of IE in non-drug abusers were attended to.Of these, 73 episodes (42 native-valve, 23 prosthetic-valve, and 8 pacemaker-lead) were admitted to the OPAT program (19%). The percentage of inclusion was higher for viridans group streptococci (VGS) or Streptococcus bovis (S. bovis) IE (32% of all VGS or S. bovis IE episodes diagnosed vs. 14% of the remainingetiologies, P<.001). Twelve patients (16%) were readmitted due to complications, of which 3 died (4%).Glycopeptides use was the only predictor factor of hospital readmission (OR 4.5, 95% confidence interval1.2; 16.8, P=.026). No differences in OPAT outcome were found between VGS plus S. bovis IE and Staphylococcusaureus (S. aureus) plus coagulase-negative staphylococci IE. Patients spent a median of 17 dayon OPAT (interquartile range 11-26.5), which enabled 1,466 days of hospital stay to be saved. Conclusions: These data suggest that OPAT for IE may be a safe and effective therapeutic approach in the treatment of selected patients with types of endocarditis other than uncomplicated VGS or S. bovisendocarditis, although patients taking glycopeptides need close clinical OPAT monitoring (AU)


Antecedentes: La duración del tratamiento antibiótico endovenoso de la endocarditis infecciosa (EI) oscila entre 2 y 6 semanas. Aunque varios estudios indican que el tratamiento antibiótico a domicilio endovenoso (TADE) es seguro para el tratamiento domiciliario de la EI sobre válvula nativa no complicada por estreptococos del grupo viridans (EGV) la experiencia en España con TADE en la EI es limitada y los datos sobre otros tipos de endocarditis y TADE son escasos en todo el mundo. Métodos Estudio unicéntrico, prospectivo, de una cohorte de todos los pacientes con EI admitidos en el programa TADE en el Hospital Clínico de Barcelona entre enero de 1997 y diciembre de 2006.ResultadosDurante el período de estudio se diagnosticaron 392 episodios consecutivos de EI en pacientes no consumidores de drogas, de los cuales 73 episodios (19%) fueron admitidos en el programa de TADE: 42 EI sobre válvula nativa, 23 EI sobre válvula protésica y 8 EI sobre cable de marcapasos. El porcentaje de inclusión en la TADE fue mayor para la EI por EGV o Streptococcus bovis (S. bovis) (32%) que para el resto de etiologías (14%; p < 0,001). Doce pacientes (16%) fueron reingresados debido a las complicaciones de los cuales tres fallecieron (4%). El uso de glucopéptidos fue el único factor predictor de reingreso hospitalario (OR [intervalo de confianza del 95%] 4,5 [1,2; 16,8] p = 0,026). No se observaron diferencias entre las EI por EGV y S. bovis y las EI estafilocócicas (Staphylococcus aureus y estafilococos coagulasa-negativos) incluidas en el TADE. Los pacientes incluidos estuvieron una mediana de 17 días en tratamiento domiciliario (rango intercuartílico de 11 a 26,5), lo que permitió un ahorro de 1.466 días de estancia hospitalaria (..) (AU)


Assuntos
Humanos , Endocardite Bacteriana/tratamento farmacológico , Antibacterianos/administração & dosagem , Infecções Estreptocócicas/tratamento farmacológico , Estreptococos Viridans/patogenicidade , Serviços Hospitalares de Assistência Domiciliar/provisão & distribuição , Estudos Prospectivos
14.
Rev. esp. cardiol. (Ed. impr.) ; 64(7): 594-598, jul. 2011.
Artigo em Espanhol | IBECS | ID: ibc-89705

RESUMO

Introducción y objetivos. El objetivo de nuestro estudio es evaluar los cambios producidos en los aspectos epidemiológicos de la endocarditis sobre válvula nativa. Métodos. Estudiamos una serie prospectiva de 228 casos con endocarditis sobre válvula nativa en pacientes no usuarios de drogas por vía parenteral atendidos en nuestra institución desde 1987 hasta 2009, y comparamos tres periodos de estudio: 1987-1994 (67 casos), 1995-2002 (74 casos) y 2003-2009 (87 casos). Resultados. La media de edad de los pacientes ha aumentado progresivamente (38±22 años en el primer periodo frente a 60±16 años en el tercero; p<0,001), así como la proporción de casos sin cardiopatía predisponente (el 25, el 46 y el 67%; p<0,001). La incidencia de prolapso valvular mitral ha permanecido estable (el 12, el 18 y el 11%). La tasa de pacientes portadores de una cardiopatía predisponente y conocedores de ella se redujo significativamente en los últimos años (el 45, el 27 y el 21%; p<0,001). No se pudo identificar una puerta de entrada a la infección en el 64% de los casos. En general, Staphylococcus aureus es el germen causal más frecuente (26%), mientras que la proporción de casos por Streptococcus viridans no se ha modificado (el 22, el 20 y el 24%). Conclusiones. Se han producido cambios significativos en la epidemiología de la endocarditis infecciosa sobre válvula nativa. La incidencia de casos de endocarditis sin cardiopatía predisponente está aumentando significativamente y en ella los estafilococos siguen siendo los más frecuentes (AU)


Introduction and objectives. The aim of our study is to assess changes in the epidemiologic features of patients with native valve infective endocarditis. Methods. We analyzed a prospective series of 228 cases of native valve infective endocarditis in non-intravenous drug users attending our center between 1987 and 2009. We compared three subperiods: 1987-1994 (67 cases), 1995-2002 (74 cases) and 2003-2009 (87 cases). Results. The mean age of patients has progressively increased (38±22 years in the first subperiod vs 60±16 years in the third; P<.001), as has the proportion of cases without predisposing heart disease (25%, 46% and 67%; P<.001). Incidence of mitral valve prolapse remained stable (12%, 18% and 11%). Percentages of patients with predisposing heart disease and who were aware of their condition have fallen in recent years (45%, 27% and 21%; P<.001). A portal of entry for the infection could not be identified in 64%. Overall, Staphylococcus aureus is the most frequent causative organism (26%) whereas the percentage of cases caused by Streptococcus viridans remains unaltered (22%, 20% and 24%). Conclusions. We found significant changes in the epidemiology of native valve infective endocarditis. The incidence of patients without predisposing heart disease has increased significantly and staphylococci are the most frequent causative organisms (AU)


Assuntos
Humanos , Masculino , Feminino , Adulto , Pessoa de Meia-Idade , Endocardite/epidemiologia , Valva Mitral/patologia , Doenças das Valvas Cardíacas/complicações , Doenças das Valvas Cardíacas/epidemiologia , Infecções Estafilocócicas/complicações , Fatores de Risco , Estudos Prospectivos , Valva Mitral , 28599 , Análise de Variância , Estreptococos Viridans/isolamento & purificação , Endocardite/complicações , Endocardite/mortalidade , Endocardite/cirurgia
15.
Rev. esp. enferm. dig ; 102(9): 557-559, sept. 2010.
Artigo em Espanhol | IBECS | ID: ibc-81571

RESUMO

El hallazgo de gas en el sistema portal en relación a cuadros de evolución indolente ha aumentado en los últimos años por la mayor realización de pruebas de imagen. Creemos importante destacar que, a pesar de los hallazgos radiológicos, el sentido clínico es lo más importante a la hora de enfocar el diagnóstico. Presentamos el primer caso en la literatura de neumatosis portal secundaria a un cuadro de gastroenteritis aguda, con resolución espontánea(AU)


The discovery of gas in the portal system related to indolent clinical settings has increased in recent years due to a growth in the performance of imaging tests. We report the first case of spontaneous resolution of portal pneumatosis due to acute gastroenteritis described in the literature(AU)


Assuntos
Humanos , Masculino , Pessoa de Meia-Idade , Gastroenterite/complicações , Gastroenterite/diagnóstico , Pneumatose Cistoide Intestinal/complicações , Estreptococos Viridans/isolamento & purificação , Angiotensina II/uso terapêutico , Duodenite/complicações , Duodenite/diagnóstico , /métodos , Isquemia/diagnóstico , Isquemia , Gastroenterite/fisiopatologia , Pneumatose Cistoide Intestinal/diagnóstico , Omeprazol/uso terapêutico , Ibuprofeno/uso terapêutico , Gastroenterite/terapia , Pneumatose Cistoide Intestinal/cirurgia , Estreptococos Viridans/patogenicidade , Dor Abdominal/etiologia , Abdome , Comorbidade
18.
Actas urol. esp ; 33(8): 873-880, sept. 2009. tab, graf, ilus
Artigo em Espanhol | IBECS | ID: ibc-84528

RESUMO

Introducción: La gangrena de Fournier es una fascitis necrosante que afecta habitualmente a la zona genital externa y perineal, con eventual extensión al abdomen, los miembros inferiores e incluso el tórax, con alta letalidad, que debe tratarse de manera agresiva en las primeras horas tras el diagnóstico. Se considera que enfermedades debilitantes como la diabetes mellitus u la obesidad favorecen su aparición. El factor desencadenante más frecuente es el absceso perianal. Objetivo: Realizar un profundo análisis descriptivo sobre los factores de riesgo y las afecciones predisponentes de la gangrena de Fournier durante toda la historia de nuestro centro, durante los últimos 12 años, así como revelar la tasa de mortalidad de éstos y el número medio de reintervenciones realizadas. Material y métodos: El estudio realizado analiza, de manera observacional y retrospectiva, a 20 pacientes diagnosticados de gangrena de Fournier, según criterios de inclusión clínicos, en el Hospital General Universitario J.M. Morales Meseguer entre 1997 y 2008. Resultados: La gran mayoría de los pacientes revisados eran varones, con una edad media de 61 años. Todos tenían una importante afección orgánica de base; destacaba la diabetes mellitus. La estancia media hospitalaria fue de 25,7 días. Fallecieron 2 pacientes y la mortalidad global fue del 10%. Conclusiones: La gangrena de Fournier es una entidad que puede ser letal, que está favorecida por distintos factores debilitantes, cuya causa desencadenante es una enfermedad perirrectal o urogenital que no ha sido tratada correctamente. Debido a su pronóstico grave, un diagnóstico temprano y una intervención multidisciplinaria adecuada, temprana y agresiva son esenciales para una buena evolución (AU)


Background: Fournier’s gangrene is a necrotising fasciitis that usually affects the external genitalia and perineal area and may extend to the abdomen, lower limbs and chest. It has a high fatality rate and must be treated aggressively within a few hours of being diagnosed. It is believed that debilitating diseases such as diabetes mellitus or obesity are conducive to its appearance. A perianal abscess is the most common trigger. Objective: To conduct a thorough descriptive analysis of risk factors and predisposing conditions for Fournier’s gangrene based on our institution’s experience over the past 12 years and reveal the mortality rate for those factors as well as the average number of reoperations performed. Material and methods: This observational retrospective study examines 20 patients, according to clinical inclusion criteria, who were diagnosed with Fournier’s gangrene, and treated in J.M. Morales Meseguer Hospital between 1997 and 2008. Results: The vast majority of patients reviewed were males, with an average age of 61 years. All patients had a significant history of organic pathology, particularly diabetes mellitus. The average hospital stay was 25.7 days. 2 patients died, and the overall mortality rate was 10%.Conclusions: Fournier’s gangrene is an entity that can be lethal and it is favoured by several debilitating factors. It is triggered by a urogenital or perirectal disease that has not been treated properly. Because of its poor prognosis, early diagnosis and an appropriate early and aggressive multidisciplinary intervention are essential for proper recovery (AU)


Assuntos
Humanos , Masculino , Feminino , Pessoa de Meia-Idade , Gangrena de Fournier/epidemiologia , Fatores de Risco , Bacteroides fragilis/isolamento & purificação , Pseudomonas/isolamento & purificação , Estreptococos Viridans/isolamento & purificação , Estudos Retrospectivos , Sinais e Sintomas , /tendências , Raquianestesia , Pelve
SELEÇÃO DE REFERÊNCIAS
DETALHE DA PESQUISA
...