Your browser doesn't support javascript.
loading
Mostrar: 20 | 50 | 100
Resultados 1 - 20 de 85
Filtrar
1.
J. physiol. biochem ; 79(3): 635-652, ago. 2023.
Artigo em Inglês | IBECS | ID: ibc-223754

RESUMO

Hypobaric hypoxia (HH) leads to various adverse effects on skeletal muscles, including atrophy and reduced oxidative work capacity. However, the effects of HH on muscle fatigue resistance and myofiber remodeling are largely unexplored. Therefore, the present study aimed to explore the impact of HH on slow-oxidative fibers and to evaluate the ameliorative potential of exercise preconditioning and nanocurcumin formulation on muscle anti-fatigue ability. C2C12 cells (murine myoblasts) were used to assess the effect of hypoxia (0.5%, 24 h) with and without the nanocurcumin formulation (NCF) on myofiber phenotypic conversion. To further validate this hypothesis, male Sprague Dawley rats were exposed to a simulated HH (7620 m) for 7 days, along with NCF administration and/or exercise training. Both in vitro and in vivo studies revealed a significant reduction in slow-oxidative fibers (p < 0.01, 61% vs. normoxia control) under hypoxia. There was also a marked decrease in exhaustion time (p < 0.01, 65% vs. normoxia) in hypoxia control rats, indicating a reduced work capacity. Exercise preconditioning along with NCF supplementation significantly increased the slow-oxidative fiber proportion and exhaustion time while maintaining mitochondrial homeostasis. These findings suggest that HH leads to an increased transition of slow-oxidative fibers to fast glycolytic fibers and increased muscular fatigue. Administration of NCF in combination with exercise preconditioning restored this myofiber remodeling and improved muscle anti-fatigue ability. (AU)


Assuntos
Animais , Camundongos , Ratos , Músculo Esquelético/metabolismo , Hipóxia/metabolismo , Fadiga Muscular , Oxirredução , Ratos Sprague-Dawley
2.
Arch. med. deporte ; 40(4): 194-199, Juli. 2023. tab, ilus
Artigo em Inglês, Espanhol | IBECS | ID: ibc-226575

RESUMO

En la vela deportiva, tres son los pilares fundamentales del rendimiento de los regatistas de vela ligera (condición física, capacidad cognitiva y material). Uno de los momentos determinantes en una regata de vela ligera individual es la navegaciónen el rumbo de ceñida, ya que requiere de los regatistas una alta demanda física, para llevar la embarcación plana y tomarlas mejores decisiones según las condiciones tácticas de la regata. El objetivo de la investigación es (i) analizar el rendimientode regatistas de élite sobre la posición de sacar cuerpo en una situación dinámica de navegación virtual. (ii) medir la fatigamuscular del tren inferior en la acción de sacar cuerpo. La muestra fueron 10 regatistas de la clase Ilca de navegación ypertenecientes a los equipos olímpicos de las selecciones nacionales de Noruega, México y España, 6 de ellos hombres(Medad =31,67, SDedad =6,861) y 4 mujeres, (Medad =30,50, SDedad =4,655). El protocolo de fatiga estuvo compuesto por un testestático y un test dinámico de la posición de sacar cuerpo. Ambos test miden el esfuerzo de los regatistas hasta la fatigaextrema o hasta perder la posición. El test se realizó en el simular de vela vSail-Trainer®, el cual permite reproducir condicionesreales de navegación y muestras los datos sobre variables de control de la embarcación. Los resultados obtenidos muestran diferencias estadísticamente significativas entre el grupo de mujeres y hombres sobre la velocidad de la embarcación(p =0,039), distancia navegada (p <0,001) y hiking (p =0,002). Existen diferencias estadísticamente significativas en la potenciadel tren inferior pre y post test de fatiga. Esto no lleva a concluir que el simulador es una herramienta válida para valorar lafatiga de forma específica en regatistas de clase Ilca.(AU)


In sport sailing, there are three fundamental pillars of performance for dinghy sailors (physical condition, cognitive abilityand equipment). One of the decisive moments in a single-handed dinghy race is sailing upwind, as it requires a high physicaldemand from the sailors to keep the boat flat and make the best decisions according to the tactical conditions of the race.The objective of the research is (i) to analyze the performance of elite sailors on the hiking position in a dynamic virtual sailingsituation and (ii) to measure the lower body muscle fatigue in the hiking action. The sample consisted of 10 sailors from theIlca sailing class and belonging to the Olympic teams of the Norwegian, Mexican and Spanish national teams, 6 of themmen (Mage=31.67, SDage=6.861) and 4 women, (Mage=30.50, SDage=4.655). The fatigue protocol consisted of a static test and adynamic test of the sac body position. Both tests measure the sailors’ effort up to extreme fatigue or loss of position. The testwas performed on the vSail-Trainer® sailing simulator, which allows to reproduce real sailing conditions and displays data onboat control variables. The results obtained show statistically significant differences between the group of women and menon boat speed (P=0.039), distance sailed (P<0.001) and hiking effort (P=0.002). There are statistically significant differences inlower body power pre and post fatigue test. This does not lead to the conclusion that the simulator is a valid tool to assessfatigue specifically in Ilca class sailors.(AU)


Assuntos
Humanos , Masculino , Feminino , Adulto , Desempenho Atlético/estatística & dados numéricos , Fadiga Muscular , Atletas , Teste de Esforço , Esportes Aquáticos , Relações Interpessoais , Desempenho Atlético/tendências , Noruega , Espanha , México , Medicina Esportiva
3.
Apunts, Med. esport (Internet) ; 58(217)January - March 2023. graf, tab
Artigo em Inglês | IBECS | ID: ibc-216747

RESUMO

Introduction: Recently, the use of various high-intensity intermittent training (HIIT) that have quick recovery periods are of great importance. Therefore, the purpose of this research was to investigate the acute effect of HIIT training on the serum levels of inflammatory and muscle damage indices in overweight middle-aged men, as well as the kinetics of these markers at 1, 24, and 48 h after HIIT training.MethodsTwenty-two middle-aged men (40–60 years, BMI 25–30 kg/m2) were divided into two training (n=12) and control (n=10) groups. The HIIT training program consisted of running on treadmill for 30 s with an intensity of 100% maximum aerobic speed (MAV), 30 s active recovery with 50% aerobic speed (4 sets, 4 repetitions and 5 min of rest between each round). Cortisol, IL-6, CRP, ALT, AST, CPK and LDH were evaluated in pre-test, one- hour, 24 and 48 h after HIIT training.ResultsExcept for the CRP variable, Cortisol, IL-6, CPK, LDH, ALT and AST had a significant increase in one- hour after HIIT compared to the pre-test (P<0.05). Also, IL-6 and CPK variables had a significant increase in 24 h and only CPK had a significant increase in 48 h after HIIT training compared to pre-test (P<0.05).ConclusionOverall, due to long rest intervals and low activity time during HIIT, inflammatory responses and muscle damage are not severe. The recovery periods of inflammatory and muscle damage markers are faster, so this type of response can be considered an advantage for overweight middle-aged men. (AU)


Assuntos
Humanos , Masculino , Adulto , Pessoa de Meia-Idade , Sobrepeso , Inflamação , Fadiga Muscular/fisiologia , Doenças Musculares , Treinamento Intervalado de Alta Intensidade
4.
Rev. andal. med. deporte ; 15(3): 80-85, Sep. 2022. tab, graf
Artigo em Inglês | IBECS | ID: ibc-209907

RESUMO

Objective: To study the haemodynamic properties of the peripheral circulation and its relationship with cardiorespiratory control, during anaerobicmuscle fatigue test, in young competitive athletes.Method: Nine adolescent of national and international competition level were recruited (age: 15.6 ± 1.9 years; male = 7) and cross-evaluated. Morphological measurements (body mass, percentage of total body fat and height), blood pressure (systolic, diastolic, mean and pulse blood pressure),respiratory measures (spirometry and pimometry), power, and fatigue were recorded through Wingate test.Results: Weight, height, and fat-free mass were positively correlated with the power parameters of the Wingate test (p < 0.05). The respiratoryparameters of forced vital capacity, peak expiratory flow, maximum inspiratory pressure (MIP) and maximum sustained pressure (SMIP) were alsosignificantly correlated with the power parameters. Additionally, the cardiorespiratory parameters of MIP and SMIP were positively correlated with pulsepressure at rest (p < 0.05).Conclusion: The increase in MIP and SMIP is associated with a lower arterial compliance, which indicates that a lower vascular elasticity influences agreater diaphragmatic strength and endurance of the young athlete.(AU)


Objetivo: Estudiar las propiedades hemodinámicas de la circulación periférica y su relación con el control cardiorrespiratorio, durante la prueba de fatiga muscular anaeróbica, en jóvenes atletas de competición.Método: Se reclutaron nueve adolescentes de nivel de competición nacional e internacional (edad: 15.6 ± 1.9 años; hombres = 7) y se evaluaron de forma cruzada. Se registraron medidas morfológicas (masa corporal, porcentaje de grasa corporal total y altura), presión arterial (presión arterial sistólica, diastólica, media y pulso), medidas respiratorias (espirometría y pimometría), potencia y fatiga mediante el test de Wingate. Resultados: El peso, la altura y la masa libre de grasa se correlacionaron positivamente con los parámetros de potencia del test de Wingate (p < 0.05). Los parámetros respiratorios de capacidad vital forzada, flujo espiratorio máximo, presión inspiratoria máxima (MIP) y presión inspiratoria máxima sostenida (SMIP) también se correlacionaron significativamente con los parámetros de potencia. Además, los parámetros cardiorrespiratorios de MIP ySMIP se correlacionaron positivamente con la presión del pulso en reposo (p < 0.05).Conclusión: El aumento de la MIP y SMIP se asocia a una menor compliance arterial, lo que indica que una menor elasticidad vascular influye en una mayor fuerza y resistencia diafragmática del joven atleta.(A)


Objetivo: Estudar as propriedades hemodinâmicas da circulação periférica e sua relação com o controle cardiorrespiratório, durante o teste de fadigamuscular anaeróbica, em jovens atletas competitivos.Método: Nove adolescentes de nível de competição nacional e internacional foram recrutados (idade: 15.6 ± 1.9 anos; masculino = 7) e avaliados de formacruzada. Medidas morfológicas (massa corporal, percentual de gordura corporal total e altura), pressão arterial (sistólica, diastólica, média e pulso),medidas respiratórias (espirometria e pimometria), potência e fadiga foram registradas através do teste Wingate.Resultados: Peso, altura e massa livre de gordura foram correlacionados positivamente com os parâmetros de potência do teste Wingate (p < 0.05). Osparâmetros respiratórios de capacidade vital forçada, pico de fluxo expiratório, pressão inspiratória máxima (MIP) e pressão inspiratória máximasustentada (SMIP) também foram significativamente correlacionados com os parâmetros de potência. Além disso, os parâmetros cardiorespiratórios daMIP e SMIP foram positivamente correlacionados com a pressão de pulso em repouso (p < 0.05).Conclusão: O aumento da MIP e SMIP está associado a uma menor complacência arterial, o que indica que uma menor elasticidade vascular influenciauma maior resistência diafragmática e resistência do jovem atleta.(AU)


Assuntos
Humanos , Masculino , Feminino , Adolescente , Monitorização Hemodinâmica , Fadiga Muscular , Desempenho Físico Funcional , 51654 , Atletas , Fenômenos Fisiológicos Cardiovasculares , Antropometria , Estudos Transversais , Epidemiologia Descritiva , Medicina Esportiva , Exercício Físico , Testes Respiratórios
5.
Rev. andal. med. deporte ; 15(2): 54-59, Jun. 2022. ilus, tab, graf
Artigo em Português | IBECS | ID: ibc-209903

RESUMO

Objetivo: O objetivo deste trabalho foi avaliar os efeitos da crioterapia por imersão (CI) sobre o desempenho sensório-motor de esportistas apósprotocolo para indução de fadiga muscular localizada. Método: O presente estudo teve caráter experimental e delineamento prospectivo e teve participação de 36 esportistas universitários que foram divididosem três grupos: grupo recuperação passiva (RP), grupo crioterapia por imersão a 5°C (CI5°) e grupo crioterapia por imersão a 10°C (CI10°). Todos osgrupos foram submetidos a protocolo de fadiga de membro inferior dominante em cadeira extensora. Posteriormente, o RP foi mantido em repouso,enquanto os demais grupos foram submetidos à imersão em água gelada a 5°C e 10°C, respectivamente, durante 10 minutos. Para avaliação dodesempenho sensório-motor, foi utilizado o teste de equilíbrio (YBT), que foi realizado antes e no decorrer de 120 minutos após indução de fadiga. Resultados: Embora os resultados absolutos tenham sido similares entre os grupos, em termos relativos (%), o CI5° mostrou menor desempenhosensório-motor do que RP, o que foi mais acentuado no membro não-dominante. Todos os grupos obtiveram maior desempenho no YBT após 120minutos de recuperação, quando comparado aos primeiros momentos de análise. Conclusão: Em conclusão, o protocolo de CI de 5°C durante 10 minutos aplicado após indução de fadiga neuromuscular resultou em menor desempenhosensório-motor no YBT, em comparação com o método de RP.(AU)


Objetivo: El objetivo de este trabajo es evaluar los efectos de la crioterapia (CI) por inmersión sobre el rendimiento sensoriomotor de deportistas tras unprotocolo de inducción de fatiga muscular localizada.Método: El presente estudio tuvo un carácter experimental y diseño prospectivo y contó con la participación de 36 deportistas universitarios que sedividieron en tres grupos: grupo de recuperación pasiva (PR), grupo de crioterapia a 5°C (IC5°) y grupo de crioterapia a 10°C (IC10°). Todos los grupos sesometieron a un protocolo de fatiga de miembros inferiores dominante en una silla de extensión. Posteriormente, la PR se mantuvo en reposo, mientrasque los otros grupos se sumergieron en agua helada a 5°C y 10°C, respectivamente, durante 10 minutos. Para evaluar el desempeño sensoriomotor seutilizó la prueba de equilibrio (YBT), que se realizó antes y durante 120 minutos después de la inducción de fatiga.Resultados: Aunque los resultados absolutos eran similares entre grupos, en términos relativos (%), el IC5° mostró un menor rendimiento sensoriomotorque el PR, que se acentuó más en la extremidad no dominante. Todos los grupos lograron un mayor rendimiento en los YBT 120 minutos de recuperación,en comparación con los primeros momentos de análisis.Conclusión: En conclusión, el protocolo de CI de 5°C durante 10 minutos aplicado después de la inducción de fatiga neuromuscular resultó en un menorrendimiento sensoriomotor en YBT, en comparación con el método de recuperación pasiva.(AU)


Objective: The objective of this investigation was to evaluate the effects of cold-water immersion (CWI) on the sensorimotor performance of youngathletes in response to local muscle fatigue.Method: The present study had prospective experimental design and involved 36 university sportsmen who were divided into three groups: passiverecovery group (PR), cryotherapy group at 5°C (CI5°) and cryotherapy group at 10°C (CI10°). All groups were submitted to a dominant lower limb fatigueprotocol in an extension chair. Subsequently, the PR was kept at rest, while the other groups were immersed in cold-water at 5°C and 10°C, respectively,for 10 minutes. To assess sensorimotor performance, the Y balance test (YBT) was used, which was performed before and during 120 minutes afterfatigue induction.Results: Although the absolute results had been similar among groups, in relative terms (%), the CI5° showed less sensorimotor performance than PR,which was more accentuated in the non-dominant limb. All groups achieved greater performance in the YBT after 120 minutes of recovery, whencompared to the first moments of analysis (p<0.05).Conclusion: In conclusion, postexercise CWI to 5°C for 10 minutes resulted lower sensorimotor performance in YBT, compared to the PR method.(AU)


Assuntos
Humanos , Masculino , Adolescente , Adulto Jovem , Adulto , Fadiga Muscular , Crioterapia , Equilíbrio Postural , Desempenho Atlético , Desempenho Físico Funcional , 51654 , Medicina Esportiva , Exercício Físico , Estudos Prospectivos , Estudos de Intervenção
6.
Rev. int. med. cienc. act. fis. deporte ; 22(85): 35-45, mar.-mayo 2022. tab
Artigo em Inglês, Espanhol | IBECS | ID: ibc-205426

RESUMO

El objetivo del presente estudio fue evaluar el efecto de un entrenamiento intenso en atletas de resistencia sobre el comportamiento de las colinesterasas (ChE) tras condiciones de fatiga y su relación con otros marcadores de carga interna. Participaron 18 atletas de sexo masculino especialistas en pruebas de resistencia. Se evaluó las ChE y dos índices de variabilidad de la frecuencia cardiaca en tres momentos diferentes, previo al protocolo (BASAL), 15 minutos posterior al protocolo (FINAL) y 24 horas después del entrenamiento (24H). Un ANOVA de una vía con post-hoc de Tukey HSD se utilizó para comparar las medias. Se encontraron cambios significativos en las variables analizadas (p < .001) con tamaños de efecto muy grandes (d > 0.9) en los diferentes momentos y correlaciones moderadas entre variables (p < .001). El comportamiento de las ChE muestra un cambio significativo (p < .001) posterior al ejercicio y una relación con otros indicadores de carga interna. Nuestros resultados indican que las ChE tienen relación con la fatiga en el caso de los deportistas estudiados, pudiendo ser una medida para determinar la carga de entrenamiento. (AU)


The objective of the present study was to evaluate the effect of intense training in endurance athletes on the behaviour of cholinesterases (ChE) after fatigue conditions and its relationships with other internal load markers. 18 male athletes specializing in endurance events participated. ChEs and two index of heart rate variability were evaluated at three different moments, before the study protocol (BASAL), 15 minutes after (FINAL) and the day after finishing the training (24H). A one-way ANOVA with post-hoc Tukey HSD was used to compare means. Significant differences were found in the variables analysed (p < .001), with very large effect sizes (d > 0.9) between BASAL, FINAL and 24H and moderate correlations between ChE and LnRMSSD and SS (p < .001). The behaviour of the ChEs showed a significant change (p < .001) after exercise and relationship with other internal training load indicators. Our results indicate that ChEs are related with fatigue in the studied athletes and may be a measure for training load determination. (AU)


Assuntos
Humanos , Masculino , Treinamento de Força , Colinesterases , Fadiga Muscular , Exercício Físico , 28599
7.
Rev. andal. med. deporte ; 14(3): 176-180, 2021-09-02. tab, graf
Artigo em Inglês | IBECS | ID: ibc-227410

RESUMO

Objective: Determine the relationship between the fatigue of adolescent swimmers in high-level competitions during two continuous periods of maximum performance and the degree that swimmers conform to norms during these periods.Methods: We evaluated the conformist trait and three areas of fatigue in two consecutive competitive periods, in 25 young elite swimmers. The measures were evaluated before (_B) and after (_A) of pre (t1; t3) and pos (t2; t4) competition in each period. Millon Adolescent Clinical Inventory was applied for identifies the more adherens (AD; n=12) or detached from the norm (DN; n=13) conformist traits. Wingate test, Heart rate variability (RMSSD; SDNN), WISC-V, and Stroop test were evaluated.Results: DN group present lower fatigue in t1 but an increase in t2, t3, and t4. AN present higher RMSSD_B and SDNN_B in t1. In t3, the mental fatigue of DN was correlated negatively with RMSSD_B; SDNN_B. Both groups had more SDNN_B than SDNN_A in t4.Conclusions: Physical fatigue was an important conditiong in both groups, however, the DN group may be more sensitive to physiological and mental fatigue directly affecting the sports performance. (AU)


Objetivo: Determinar la relación entre la fatiga de los nadadores adolescentes en competencias de alto nivel, durante dos períodos continuos de máximo rendimiento, y el grado en que los nadadores se ajustan a las normas durante estos períodos.Métodos: Evaluamos el rasgo conformista y tres áreas de fatiga en dos períodos competitivos consecutivos, en 25 jóvenes nadadores de élite. Las medidas se evaluaron antes (_B) y después (_A) de pre (t1; t3) y pos (t2; t4) período de competencia. Se aplicó el Inventario Clínico de Adolescentes Millon para identificar los rasgos más (AD) o menos (DN) conformistas. Se evaluó la prueba de Wingate, la variabilidad de la frecuencia cardíaca (RMSSD; SDNN), WISC-V y la prueba Stroop.Resultados: El grupo DN presenta menor fatiga en t1 pero aumentó en t2, t3 y t4. AN presenta RMSSD_B y SDNN_B más altos en t1. En t3, la fatiga mental de DN se correlacionó negativamente con RMSSD_B; SDNN_B. Ambos grupos tenían más SDNN_B que SDNN_A en t4.Conclusiones: La fatiga física fue una importante condición en ambos grupos, sin embargo, el grupo DN puede ser más sensible a la fatiga fisiológica y mental, lo cual puedeafectar directamente el rendimiento deportivo. (AU)


Objetivo: Determinar a relação entre a fadiga de nadadores adolescentes em competições de alto nível durante dois períodos contínuos de pico de desempenho e o grau em que os nadadores se conformam às normas durante esses períodos.Métodos: Avaliamos o traço conformista e três áreas de fadiga em dois períodos competitivos consecutivos, em 25 jovens nadadores de elite. As medidas foram avaliadas antes (_B) e depois (_A) do período pré (t1; t3) e pós (t2; t4) da competição. O Millon Adolescents Clinical Inventory foi aplicado para identificar os traços mais (AD) ou menos (DN) conformistas. Foram avaliados o teste de Wingate, a variabilidade da frequência cardíaca (RMSSD; SDNN), o WISC-V e o teste de Stroop.Resultados: o grupo DN apresentou menor fadiga em t1, mas aumentou em t2, t3 e t4. AN tem RMSSD_B e SDNN_B mais altos em t1. Em t3, a fadiga mental ND foi negativamente correlacionada com RMSSD_B; SDNN_B. Ambos os grupos tiveram mais SDNN_B do que SDNN_A em t4.Conclusões: A fadiga física foi um condicionamento importante em ambos os grupos, entretanto, o grupo ND pode ser mais sensível à fadiga fisiológica e mental que afeta diretamente o desempenho esportivo. (AU)


Assuntos
Humanos , Masculino , Adolescente , Adulto Jovem , Fadiga Muscular , Fadiga Mental , Desempenho Atlético , Frequência Cardíaca
8.
Apunts, Med. esport (Internet) ; 56(210)April - June 2021. tab
Artigo em Inglês | IBECS | ID: ibc-214800

RESUMO

Introduction: High-intensity interval training (HIIT) has previously been reported having the effect of training period on altering oxidant status, muscle damage and performance. The present study was aimed to understand and evaluate the adaptive response of 8 weeks HIIT on muscle damage indices, inflammatory markers, oxidative stress variables and physical fitness parameters.MethodsForty young endurance male players [i.e., football (n=20) and field hockey (n=20)] were recruited under two groups i.e., control and HIIT. 8 weeks long 3h/day of sprint-HIIT was intervened for thrice/week. HIIT workouts includes total 4 sets/session (divided into 2 phase×2 sets×2min) of all-out sprint workout (at 90–95% of HRmax with work: rest=1:1). Muscle damage indices (CK and LDH), inflammatory markers (IL-6 and TNF-α), oxidative stress variables (MDA, SOD, GSH and GPx) and physical fitness variables (VO2max, Wpeak and VJ) were assessed via following standard protocols.ResultThe HIIT resulted to significantly(p<0.001) increase BMI (1.1%), LDH (15.0%), CK (14.4%), cortisol (9.4%), IL-6 (15.7%), TNF-α (18.2%), MDA (29.5%), VO2max (13.6%), Wpeak (11.6%), VJ (11.2%) and GPx (0.4%) along with significant (p<0.001) reduction in BF% (7.6%), SOD (11.1%), GSH (10.8%) content of athletes.ConclusionAntioxidant redox imbalance confers inflammatory oxidative stress condition which further leads to muscle damage and that may cause due to HIIT induced temporary hypoxic condition which contrarily induced overtraining effect but with improving performance variables. (AU)


Assuntos
Humanos , Masculino , Treinamento Intervalado de Alta Intensidade , Antioxidantes , Estresse Oxidativo , Atletas , Fadiga Muscular , Debilidade Muscular
9.
Rev. andal. med. deporte ; 14(1): 28-32, mar. 2021. tab, graf
Artigo em Espanhol | IBECS | ID: ibc-200377

RESUMO

OBJETIVO: Determinar la relación entre las características psicológicas de lanzadores de béisbol de alto rendimiento y las lesiones sufridas durante las series nacionales cubanas del 2017 al 2019. MÉTODO: Se estudiaron 24 lanzadores villaclareños con una edad media de 23.28 años y una experiencia deportiva media de 12.49 años. Se realizó la evaluación psicológica siempre a inicios de cada temporada competitiva, registrando además las lesiones sufridas durante la competición. Este estudio constituye una investigación de tipo descriptivo-correlacional con un diseño longitudinal. RESULTADOS: Se obtuvo una alta incidencia de lesiones y estabilidad en los procesos psicológicos en los lanzadores estudiados. Los lanzadores que experimentaron mayor ansiedad competitiva presentaron más lesiones graves y una mayor susceptibilidad durante los juegos. Se obtuvo que, a menor autoconfianza, control de afrontamiento negativo y control visuoimaginativo, mayor fue la cantidad y gravedad de las lesiones sufridas. CONCLUSIONES: Los resultados reafirman la necesidad de una preparación psicológica que además de lograr el estado óptimo de predisposición del rendimiento deportivo, contribuya a prevenir la ocurrencia de lesiones, ya que existen variables psicológicas que pueden vulnerar al deportista tal y como se ha mostrado al determinarse las relaciones de la ansiedad competitiva, la autoconfianza, el control de afrontamiento negativo y el control visuoimaginativo con la ocurrencia, cantidad, gravedad y contexto donde las lesiones se producen con mayor frecuencia


OBJECTIVE: To determine the relationships between the psychological characteristics of high-performance baseball pitchers with the injuries suffered during the Cuban national series from 2017 to 2019. METHOD: Twenty-four baseball pitchers with an average age of 23.28 years and an average sports experience of 12.49 years were studied. The psychological evaluation was always carried out at the beginning of each competitive season, also recording the injuries suffered during the competition. This study constitutes a descriptive-correlational research with a longitudinal design. RESULTS: The results show a high incidence of injuries and stability in the psychological processes associated with the sports performance of the pitchers studied. It is evident that pitchers who experienced greater competitive anxiety had more serious injuries and greater susceptibility during games. On the other hand, it was found that the less self-confidence, negative coping control and visual-imaginary control, the greater the amount and severity of the injuries suffered. CONCLUSIONS: The results reaffirm the need to design a psychological preparation that, in addition to achieving the optimal state of predisposition for sports performance, contributes to preventing the occurrence of injuries, since there are psychological variables that can predispose the athlete, as has been shown in this study by determine the relationships of competitive anxiety, self-confidence, negative coping control and visual-imaginary control with the occurrence, amount, severity and context where injuries occur most frequently


OBJETIVO: Determinar a relação entre as características psicológicas dos lançadores de beisebol de alto desempenho com as lesões sofridos durantes a série nacional cubana de 2017 a 2019. MÉTODO: Foram estudados 24 lançadores de beisebol com idade média de 23.28 anos e experiência esportiva média de 12.49 anos. A avaliação psicológica sempre foi realizada no início de cada temporada competitiva, registrando também as lesões sofridas durante a competição. Este estudo é um estudo descritivo-correlacional com delineamento longitudinal. RESULTADOS: Os resultados mostram uma alta incidência de lesões e estabilidade nos processos psicológicos associados ao desempenho esportivo dos lançadores estudados. É evidente que lançadores que experimentaram aumento da ansiedade competitiva tiveram lesões mais graves e maior suscetibilidade durante os jogos. Por outro lado, verificou-se que quanto menos autoconfiança, controle negativo da capacidade de enfrentamento e controle visual-imaginário, maior a quantidade e a gravidade das lesões sofridas. CONCLUSÕES: Os resultados reafirmam a necessidade de desenvolver um preparo psicológico que, além de atingir o estado ideal de predisposição para o desempenho esportivo, ajude a prevenir lesões. Existem variáveis psicológicas, como ansiedade competitiva, autoconfiança, controle de enfrentamento e controle visual imaginativo, que podem predispor o atleta à ocorrência, quantidade, gravidade e contexto em que as lesões ocorrem com mais frequência


Assuntos
Humanos , Masculino , Adulto , Traumatismos em Atletas/psicologia , Desempenho Atlético/fisiologia , Beisebol/lesões , Comportamento Competitivo/fisiologia , Cuba , Ansiedade/psicologia , Inquéritos e Questionários , Autorrelato , Aptidão , Análise de Variância , Beisebol/psicologia , Fadiga Muscular
11.
Apunts, Med. esport (Internet) ; 55(208): 137-142, oct.-dic. 2020. tab, ilus
Artigo em Inglês | IBECS | ID: ibc-197957

RESUMO

INTRODUCTION: Two of the main modifiable risk factors for suffering an injury in the anterior cruciate ligament are known to be the Hamstring-to-Quadriceps (H/Q) Ratio and neuromuscular fatigue. The main purpose of this research was to study the effect of neuromuscular fatigue on the H/Q Ratio and the maximum isometric strength of the quadriceps and hamstrings in teenage female basketball and handball players. MATERIAL AND METHODS: This is an experimental, pre-post intervention study with a sample of 19 female basketball players and 11 female handball players (17.02±1.19 yo, 177.8±7.2cm and 68.6±9.3kg). To assess muscle strength, a maximum isometric strength test was performed in a 90° hip and 60° knee position. The H/Q Ratio was then calculated. The 30-15 Intermittent Fatigue Test (30-15 IFT) was used to induce fatigue, measured using the Rating of Perceived Exertion (RPE) scale. A descriptive analysis and a Student's t-test were performed to study the differences in the H/Q Ratio, muscle strength and pre-post intervention fatigue. RESULTS: Although the H/Q Ratio decreased after the 30-15 IFT, the differences were not statistically significant. Regarding strength values, the right and left quadriceps presented strength reductions of 4.52% and 5.55%, respectively. The reduction in strength was statistically significant (p≤0.05), especially in the right hamstring (7.3%) and in the left hamstring (7.5%). The study conclusions suggest that leg muscular strength decreases after a fatigue test and that there is a tendency for the H/Q Ratio to decrease also


No disponible


Assuntos
Humanos , Feminino , Adolescente , Adulto Jovem , Músculos Isquiossurais/fisiologia , Fadiga Muscular/fisiologia , Força Muscular , Músculo Quadríceps/fisiologia , Basquetebol/fisiologia , Exercício Físico/fisiologia , Futebol/fisiologia , Estudos Prospectivos , Antropometria/métodos , Atletas/estatística & dados numéricos , Fadiga/fisiopatologia , Mãos/fisiologia , Músculo Esquelético/fisiologia
12.
Rev. int. med. cienc. act. fis. deporte ; 20(79): 551-566, sept. 2020. ilus, tab
Artigo em Espanhol | IBECS | ID: ibc-197054

RESUMO

Las transiciones en triatlón afectan al rendimiento y riesgo de lesión. El objetivo fue determinar la fatiga neuromuscular inducida por 40 km de ciclismo y la eficacia del entrenamiento pliométrico en la fatiga y rendimiento de la carrera a pie. Participaron doce triatletas, 5 realizaron un entrenamiento pliométrico y 7 continuaron su entrenamiento habitual. Se realizaron tests de salto antes y después de 40 km de ciclismo para determinar la fatiga y se registró el ritmo de 5 km de carrera. Se observaron diferencias significativas en la altura de salto (p < 0,05) indicando que 40 km de ciclismo inducen fatiga en la extremidad inferior. Tras el entrenamiento pliométrico se observaron mejoras significativas en el test Squat Jump posterior al ciclismo (p = 0,038) y en el ritmo del primer kilómetro (p = 0,015). El entrenamiento pliométrico parece ser más eficaz que el entrenamiento habitual para mejorar la fatiga neuromuscular y el ritmo del primer kilómetro


The transition between the different phases of triathlon affects both athletic performance and risk of injury. The aim was to determine the neuromuscular fatigue induced by 40 km cycling and the plyometric training efficacy in order to improve such fatigue and running performance. Twelve triathletes participated, 5 of them did specific plyometric training versus 7 who continued with their usual training. Different jump tests were carried out before and after 40 km cycling in order to determine the fatigue, the 5km-running pace was also recorded. Significant differences were observed in the jump height (p < 0,05) post-cycling, showing that 40 km cycling induces leg neuromuscular fatigue. After the plyometric training, significant improves were observed in the Squat Jump Test post-cycling (p = 0,038) and in the first kilometre running pace (p = 0,015). The plyometric training seems to be more effective than usual training to improve cycling induced neuromuscular fatigue and the first kilometre running pace


Assuntos
Humanos , Masculino , Feminino , Adulto Jovem , Adulto , Fadiga Muscular/fisiologia , Esportes/fisiologia , Projetos Piloto , Desempenho Atlético , Ciclismo/fisiologia , Corrida/fisiologia , Atletas/estatística & dados numéricos , Estudos Longitudinais
13.
Rev. neurol. (Ed. impr.) ; 71(6): 221-224, 16 sept., 2020. graf
Artigo em Espanhol | IBECS | ID: ibc-195515

RESUMO

INTRODUCCIÓN: El síndrome miasténico congénito de canal lento, o síndrome de canales lentos, es un trastorno neuromuscular progresivo hereditario, autosómico dominante, causado por una activación anormal de los receptores de la acetilcolina en la unión neuromuscular. La alteración histopatológica característica es la degeneración selectiva de la placa terminal y la membrana postsináptica debido a la sobrecarga de calcio. La piridostigmina debe evitarse en este síndrome, y la quinidina o la fluoxetina son las terapias recomendadas actualmente. CASO CLÍNICO: Niña de 11 años con un fenotipo de cinturas de síndrome miasténico congénito de canal lento que presenta debilidad y fatiga lentamente progresivas desde los 8 años. Tras un empeoramiento clínico con piridostigmina, iniciado empíricamente antes de que los resultados de la secuenciación del exoma estuvieran disponibles, se observó una respuesta espectacular y sostenida con efedrina en monoterapia. La secuenciación del exoma reveló una mutación heterocigota de novo en el gen CHRNB1: c.865G>A; p.Val289Met (NM_000747.2). El estudio electromiográfico con estimulación repetitiva en el nervio peroneo mostró una disminución anormal en la amplitud (23,9%) y también la génesis de un segundo potencial de acción muscular compuesto más pequeño después del pico de la onda M principal en los nervios motores mediano, cubital y peroneo. CONCLUSIÓN: Aunque se han documentado respuestas favorables a agonistas adrenérgicos en asociación con la fluoxetina, ésta representa la primera aportación que documenta una respuesta clínica relevante con efedrina en monoterapia en un paciente con síndrome miasténico congénito de canal lento. Los agonistas adrenérgicos pueden considerarse una opción terapéutica en pacientes con este síndrome


INTRODUCTION: Slow-channel congenital myasthenic syndrome is an autosomal dominant inherited progressive neuromuscular disorder caused by abnormal gating of mutant acetylcholine receptors in the neuromuscular junction. Its pathological hallmark is selective degeneration of the endplate and postsynaptic membrane due to calcium overload. Pyridostigmine should be avoided in this syndrome, being quinidine or fluoxetine the current recommended therapies. CASE REPORT: An 11-year-old girl with a limb-girdle phenotype of slow-channel congenital myasthenic syndrome presenting with a slowly progressive fatigable weakness at the age of 8 years. After a clinical worsening with pyridostigmine, empirically started before the exome sequencing results were available, a dramatic and sustained response to ephedrine monotherapy was observed. Whole exome sequencing revealed a de novo heterozygous mutation in CHRNB1 gene: c.865G>A; p.Val289Met (NM_000747.2). An abnormal decrement in amplitude (23.9%) from the first to fifth intravollley waveform was revealed after repetitive peroneal nerve stimulation at low frequencies. In addition, a second smaller compound muscle action potential after the peak of the main M-wave in median, ulnar and peroneal motor nerves was observed. CONCLUSION: Favorable responses to adrenergic agonists added to fluoxetine had been reported. However, to the best of our knowledge this is the first report on effective monotherapy with ephedrine in a slow-channel congenital myasthenic syndrome patient. Adrenergic agonists may be considered as a therapeutic option in patients with this syndrome


Assuntos
Humanos , Feminino , Criança , Síndromes Miastênicas Congênitas/diagnóstico , Síndromes Miastênicas Congênitas/tratamento farmacológico , Efedrina/administração & dosagem , Fadiga/diagnóstico , Doenças da Junção Neuromuscular/complicações , Fadiga Muscular/efeitos dos fármacos , Progressão da Doença , Predisposição Genética para Doença/genética , Doenças Neuromusculares/tratamento farmacológico , Doenças da Junção Neuromuscular/tratamento farmacológico , Sequenciamento do Exoma , Eletromiografia , Agonistas Adrenérgicos/administração & dosagem , Fluoxetina/administração & dosagem , Fadiga Muscular/genética
14.
Rev. andal. med. deporte ; 13(2): 87-91, jun. 2020. tab, graf
Artigo em Inglês | IBECS | ID: ibc-194370

RESUMO

OBJECTIVE: The purpose of this study was to examine the effect of pre-fatiguing the triceps brachii on subsequent strength performance and myoelectric activity in the barbell, dumbbell, and Smith machine bench press. METHOD: Nineteen trained men participated of this study (27.9 ± 4.5 years; 1.72 ± 0.1 m; 80.3 ± 9.2 kg). Ten-repetition maximum loads were determined for the triceps extension as well as the barbell barbell, dumbbell and Smith machine bench press. Three experimental protocols were performed in a randomized design. All experimental protocols began with four sets of the triceps extension (performed with a high pulley) to repetition failure followed by four sets to repetition failure for one of three bench press modalities. Two minute-rest intervals were adopted between sets and exercises. Total repetitions (work), training volume and myoelectric activity of pectoralis major, anterior deltoid, biceps brachii, and triceps brachii were recorded during each bench press modality. RESULTS: Significantly greater activity of the biceps brachii was observed during performance of the dumbbell bench press versus barbell and Smith machine bench press. No other significant differences were observed between protocols. CONCLUSION: Therefore, considering the training volume and myoelectric activity of the synergistic muscles, similar performance across bench press modalities can be expected when preceded by performance of a triceps extension


OBJETIVO: Examinar el efecto de la prefatiga del tríceps braquial en el desempeño subsiguiente de la fuerza y actividad mioeléctrica en el supino recto utilizando barra (SRB), mancuernas (SRM) y Smith machine (SMSR). MÉTODO: En el estudio participaron 19 hombres entrenados (27.9 ± 4.5 años, 1.72 ± 0.1 m, 80.3 ± 9.2 kg). Se realizó una prueba de diez repeticiones máximas para la extensión del tríceps, así como para el supino resto utilizando barra, mancuernas y Smith Machine. Se realizaron tres protocolos experimentales en orden aleatorizado. Los protocolos consistieron de cuatro series de repeticiones de extensión del tríceps (realizado con polea alta) hasta la fatiga, seguida de cuatro series de repeticiones hasta la fatiga de una de las tres modalidades de supino. Dos intervalos de descanso de un minuto se realizaron entre series y ejercicios. Las repeticiones totales (trabajo), volumen de entrenamiento y actividad mioeléctrica de pectoral mayor, deltoides anteriores, bíceps braquial y tríceps braquial fueron registradas durante cada modalidad de supino. RESULTADOS: Se observó una actividad significativamente mayor del bíceps braquial durante la realización del supino recto con mancuerna versus barra y Smith Machine. No se observó ninguna diferencia significativa entre los protocolos. CONCLUSIONES: Por lo tanto, considerando el volumen de entrenamiento y la actividad mioeléctrica de los músculos sinérgicos, se puede esperar un rendimiento similar en las diversas modalidades de supino, cuando es precedido por la realización de una extensión de tríceps


OBJETIVO: examinar o efeito da pré-fatiga do tríceps braquial no desempenho subsequente da força e atividade mioelétrica no supino reto utilizando barra, halter e Smith machine. MÉTODO: Participaram do estudo 19 homens treinados (27.9 ± 4.5 anos; 1.72 ± 0.1 m; 80.3 ± 9.2 kg). Foi realizado um teste de dez repetições máximas para a extensão do tríceps, assim como para o SRB, SRH e SMSR. Três protocolos experimentais foram realizados em ordem randomizada. Os protocolos consistiram de quatro séries de repetições do a extensão do tríceps (realizado com polia alta) até a falha seguida de quatro séries de repetições até a falha de uma das três modalidades de supino. Dois intervalos de descanso de um minuto foram adotados entre séries e exercícios. As repetições totais (trabalho), volume de treinamento e atividade mioelétrica de peitoral maior, deltóide anterior, bíceps braquial e tríceps braquial foram registradas durante cada modalidade de supino. RESULTADOS: Observou-se uma atividade significativamente maior do bíceps braquial durante a realização do supino reto halter versus barra e Smith Machine. Nenhuma outra diferença significativa foi observada entre os protocolos. CONCLUSÕES: Portanto, considerando o volume de treinamento e a atividade mioelétrica dos músculos sinérgicos, pode-se esperar um desempenho semelhante em modalidades de supino quando precedido pela realização de uma extensão de tríceps


Assuntos
Humanos , Masculino , Adulto , Adulto Jovem , Treinamento de Força/métodos , Músculo Esquelético/fisiologia , Força Muscular/fisiologia , Eletromiografia , Fadiga Muscular/fisiologia , Antropometria
15.
Arch. med. deporte ; 37(197): 183-190, mayo-jun. 2020. graf, tab
Artigo em Espanhol | IBECS | ID: ibc-195230

RESUMO

INTRODUCCIÓN: Tanto la inmersión en agua fría como las prendas de compresión han sido usadas rutinariamente para acelerar la recuperación después del ejercicio, sin embargo, hay una falta de conocimiento del uso de ambas técnicas de forma simultánea. Pressurice Compressport, es una herramienta simple, no farmacológica y carente de efectos secundarios que permite aplicar la crioterapia compresiva (CC). OBJETIVO: Investigar el efecto crónico del Pressurice Compressport, tras cada partido, y sesión de entrenamiento, sobre los marcadores de daño muscular, la fuerza muscular y la fatiga. MÉTODOS: Un diseño de cohorte prospectivo. En 24 jugadores de baloncesto masculinos divididos en dos grupos, recuperación (RP) (n = 12) y control (GC) (n = 12). Los marcadores séricos del metabolismo muscular, la fuerza de cuádriceps (FC) y los valores de esfuerzo percibido (RPE) por escala de Borg CR10, se midieron en 3 momentos del estudio: a) día 1, (T1); b) día 28 (T2) y c) día 56 (T3). La CC se aplicó inmediatamente después de cada partido y entrenamiento. RESULTADOS: Se observó una disminución progresiva de todos los marcadores de daño muscular al final de la pretemporada en el grupo RP. Por el contrario, en el GC aumentaron y fueron significativas para la creatina quinasa (CK) (T1 vs. T3 p < 0,05). El curso temporal de la mioglobina (Mb) en el grupo RP (p > 0,05), siguió un patrón diferente al GC (p < 0,05). En RP los RPE disminuyeron significativamente (p < 0,05) en todos los puntos del estudio. La FC fue mayor en el RP que en el GC, además se obtuvieron ganancias a lo largo de la pretemporada en RP y una disminución en GC. CONCLUSIÓN: La CC es potencialmente capaz de promover la recuperación del daño muscular asociada con la competición y el entrenamiento, con reducciones en los marcadores del daño muscular, mejoras de la fuerza muscular y disminución significativa RPE


INTRODUCTION: Both cold water immersion and compression garments have been routinely used to speed recovery after exercise, however, there is a lack of knowledge of applying both techniques simultaneously. Pressurice Compressport, which is a simple tool, non-pharmacological and free of side effects that allows the application of compressive cryotherapy (CC). OBJECTIVE: To investigate the chronic effect of Pressurice Compressport, after each match and training session, on the markers of muscle damage, muscle strength and fatigue. METHODS: A prospective cohort design. In 24 male basketball players divided into two groups, recovery (RP) (n = 12) and control (GC) (n = 12). Serum markers of muscle metabolism, quadriceps strength (FC) and perceived effort values (RPE) by Borg CR10 scale were measured at 3 times in the study: a) day 1, (T1); b) day 28 (T2) and c) day 56 (T3). The CC was applied immediately after each match and training. Results: A progressive decrease in all markers of muscle damage was observed at the end of the pre-season in the RP group. On the contrary, in the GC they increased significantly for creatine kinase (CK) (T1 vs. T3 p < 0.05). The time course of myoglobin (Mb) in the RP group (p > 0.05) followed a pattern different from that of GC (p < 0.05). In RP, the RPE significantly decreased (p < 0.05) in all points of the study. The HR was higher in the RPE than in the GC, in addition gains were obtained throughout the pre-season in RPE and a decrease in GC. CONCLUSION: CC is potentially capable of promoting recovery from muscle damage associated with competition and training, with reductions in markers of muscle damage, improvements in muscle strength and significant decrease in RPE


Assuntos
Humanos , Masculino , Adolescente , Adulto Jovem , Adulto , Crioterapia/métodos , Traumatismos em Atletas/prevenção & controle , Músculo Esquelético/lesões , Basquetebol/fisiologia , Recuperação de Função Fisiológica/fisiologia , Estudos Prospectivos , Fadiga Muscular/fisiologia , Força Muscular/fisiologia , Bandagens Compressivas , Mioglobina/sangue , Valores de Referência , Fatores de Tempo , Reprodutibilidade dos Testes
16.
Arch. med. deporte ; 36(194): 368-375, nov.-dic. 2019. tab, graf
Artigo em Espanhol | IBECS | ID: ibc-187296

RESUMO

La cafeína, una de las sustancias psicoactivas de mayor consumo a nivel mundial, se ha relacionado con el retraso en la aparición de la fatiga muscular y la disminución en la percepción del esfuerzo durante la actividad física. Debido al aumento progresivo en el consumo de complementos alimenticios para mejorar el rendimiento deportivo, decidimos realizar esta revisión con el objetivo de sintetizar la evidencia disponible sobre el efecto de la cafeína como ayuda ergogénica en la fatiga central y periférica, examinando los mecanismos de acción y especificando las dosis y la forma de administración idóneas para obtener el efecto ergogénico deseado. Para ello se realizó una búsqueda bibliográfica entre enero de 2008 y mayo de 2018, identificando estudios publicados en bases de datos electrónicas (PubMed, SciELO, Dialnet) y documentos de organismos nacionales e internacionales (EFSA, AECOSAN, SEMED/FEMEDE, AIS, EUFIC, WADA) sobre la cafeína y su efecto sobre la fatiga muscular. Se analiza el mecanismo de acción de la cafeína en deportes de fuerza y resistencia, así como las dosis, vías y pautas de administración óptimas. Se revisan además otros aspectos como la toxicidad, el dopaje y la normativa actual que regula el etiquetado de los complementos alimenticios que contienen cafeína


Caffeine, one of the most widely used psychoactive substances worldwide, has been linked to the delay in the appearance of neuromuscular fatigue and the reduction in the effort perception during physical activity. As a result of a progressive increase in the consumption of food supplements to improve the sports performance, we decided to review the ergogenic effect of caffeine on muscle fatigue at central and peripheral levels. A bibliographic search was conducted between january 2008 and may 2018, identifying studies published in electronic databases (PubMed, SciELO, Dialnet) and documents from national and international organizations (EFSA, AECOSAN, SEMED/FEMEDE, AIS, EUFIC, WADA) about caffeine and its effect on muscle fati-gue. The mechanism of action of caffeine in strength and endurance sports is analyzed, as well as the optimal dosage, routes of administration and posology guidelines. We also review other aspects such as toxicity, doping and the current legislation that regulates the labeling of food supplements containing caffeine


Assuntos
Humanos , Cafeína/administração & dosagem , Estimulantes do Sistema Nervoso Central/administração & dosagem , Fadiga Muscular/efeitos dos fármacos , Desempenho Atlético , Substâncias para Melhoria do Desempenho/administração & dosagem , Prática Clínica Baseada em Evidências
17.
Rev. andal. med. deporte ; 12(3): 300-306, sept. 2019. tab, graf
Artigo em Português | IBECS | ID: ibc-191869

RESUMO

OBJETIVO: Os programas de condicionamento extremo (PCE) (ex. CrossFit, Cross Training, treinamento funcional realizado em alta intensidade, etc.) apresentam um desafio importante no desenvolvimento simultâneo de diversas valências físicas, tais como, força, força explosiva e a aptidão cardiovascular. Uma única sessão de treinamento pode induzir uma fadiga residual, que consequentemente pode prejudicar o desempenho durante o decorrer do treinamento se uma recuperação inadequada for realizada. Para minimizar esse tipo de interferência negativa, a periodização do treinamento deve considerar as características de treinamento concorrente presentes nos programas de condicionamento extremo. CONCLUSÕES: Apesar da literatura apresentar uma lacuna em relação aos modelos de periodização para os programas de condicionamento extremo, uma análise individual da periodização tradicional e em blocos nos permite observar que a periodização em blocos apresenta uma aplicabilidade maior para esse tipo de programa


OBJETIVO: los programas de entrenamiento extremo (PEE) (p.ej. CrossFit, Cross Training, entrenamiento funcional a alta intensidad, etc.) presentan un desafío importante al desarrollar diversas condiciones físicas como la fuerza, potencia o resistencia. Una única sesión de entrenamiento puede inducir una fatiga residual y, consecuentemente puede perjudicar el rendimiento durante o después del entrenamiento si se realiza una recuperación inadecuada. Para reducir este tipo de interferencia negativa, la periodización del entrenamiento debe tener en cuenta las características concurrentes de este tipo de ejercicios presentes en los programas de entrenamiento extremo. CONCLUSIONES: a pesar de que la literatura científica presenta una laguna de conocimiento en relación con los modelos de periodización para los programas de entrenamiento extremo, un análisis pormenorizado de la periodización tradicional y en bloques, nos permite observar que la periodización en bloques presenta una mayor aplicabilidad para este tipo de programas


OBJECTIVE: Extreme conditioning programs (ECP, e.g. CrossFit, CrossTraining, high intensity functional training, etc.) present a major challenge in the simultaneous development of various physical abilities, such as strength, explosive strength and cardiovascular fitness. A single training session can induce residual fatigue, which can consequently impair performance during the training if an improper recovery is performed. To minimize the effects of negative interference, training periodization should consider the concurrent training characteristics that are presented in extreme conditioning programs. CONCLUSIONS: Although the literature presents a gap in periodization models for extreme conditioning programs, an individual analysis of the traditional and block periodization lets to observe that the block periodization presents a greater applicability for this type of programs


Assuntos
Humanos , Aptidão Física , Exercícios em Circuitos/métodos , Desempenho Atlético , Fadiga Muscular
18.
Apunts, Med. esport (Internet) ; 54(201): 19-26, ene.-mar. 2019. ilus, graf, tab
Artigo em Espanhol | IBECS | ID: ibc-182687

RESUMO

La distensión en la musculatura isquiosural, principalmente en el bíceps femoral, es la lesión más común en el fútbol. A pesar de todos los estudios realizados sobre su prevención, la incidencia no se ve reducida. Las posibles causas son la incorrecta elección de los ejercicios para el desarrollo de la fuerza y la no consideración de las interrelaciones entre los factores de riesgo. El objetivo de este artículo es revisar los factores de riesgo que expone la literatura y hacer una propuesta específica de ejercicios para su prevención en esta modalidad deportiva, en función de la localización de la activación muscular


Hamstring strains, mainly in the femoral biceps, are the most common football injury. In spite of all the studies carried out on preventing these injuries, their incidence has not fallen. One of the possible causes of this is incorrect choice of strength exercises and the traditional reductionist vision that fails to consider the interrelation between risk factors. The aim of this article is to review the risk factors presented in the literature and propose a correct choice of exercises for prevention based on the location of muscle activation, as well as offering a multifactor description of risk factors


La distensió de la musculatura isquiotibial, principalment en el bíceps femoral, és la lesió més comuna del futbol. Malgrat tots els estudis fets sobre la prevenció d'aquestes lesions, no se'n redueix la incidència. Una de les possibles causes és l'elecció incorrecta dels exercicis de força i la visió tradicional reduccionista que no considera la interrelació entre els factors de risc. L'objectiu d'aquest article és revisar els factors de risc que presenta la bibliografia i proposar una elecció específica d'exercicis de prevenció, basada en la localització de l'activació muscular, així com oferir una descripció multifactorial dels factors de risc


Assuntos
Humanos , Entorses e Distensões/prevenção & controle , Prevenção Primária/métodos , Futebol/lesões , Músculos Isquiossurais/lesões , Fatores de Risco , Músculos Isquiossurais/anatomia & histologia , Fadiga Muscular
19.
Arch. med. deporte ; 35(187): 326-332, sept.-oct. 2018. tab, graf
Artigo em Espanhol | IBECS | ID: ibc-177475

RESUMO

La fatiga es definida como un fenómeno relacionado con el tiempo de disminución de la capacidad máxima de generación de fuerza, expresándose, como un deterioro en la contracción máxima voluntaria (CMV). La aparición de la fatiga en el músculo esquelético durante un esfuerzo ha sido de interés para los fisiólogos, especialmente porque la fatiga es un factor limitante, tanto en el rendimiento deportivo como en la realización de cualquier tarea. El objetivo del artículo es analizar la literatura y proporcionar una revisión sistemática sobre la fatiga inducida por tareas de contracción muscular, provocadas por contracciones isométricas o mediante tapping de dedos. Para ello se realizó una investigación basada en la metodología PRISMA (Artículos de informes preferidos para revisiones sistemáticas y metanálisis). Llevando a cabo una búsqueda de artículos en las bases de datos PubMed, Medline, Science Direct y Google Scholar, entre los meses de junio y noviembre de 2017 con fecha posterior al año 2000. De los 315 estudios identificados inicialmente, sólo 12 cumplieron con los criterios de selección establecidos. La variabilidad metodológica de los distintos estudios permite observar como a través de las tareas de tapping (movimientos repetitivos de dedos), o mediante tareas de contracción isométrica se pueden determinar los distintos parámetros de la fatiga que se evalúan en cada estudio, siendo un instrumento muy utilizado para abordar dicho tema. La fatiga muscular se ha estudiado predominantemente cuando es inducida por tareas isométricas, habiendo un mayor número de investigaciones que utilizan este tipo de metodología, ya que, aunque el tapping de dedos sea un procedimiento fiable para evaluar los mecanismos neurofisiológicos subyacentes de la fatiga, apenas se ha explorado


Fatigue has been defined as a phenomenon related to the time of decrease of the maximum capacity of generation of force, expressing itself, generally, as a deterioration in the maximum voluntary contraction (CMV). The appearance of fatigue in skeletal muscle during an effort has long been of interest to physiologists, especially because fatigue is a limiting factor in athletic performance or in the performance of any task. The aim of the article is to analyze the literature and provide a systematic review on fatigue induced by muscle contraction tasks, caused by isometric contractions or by finger tapping. To this end, an investigation was carried out based on the PRISMA methodology (Articles of preferred reports for systematic reviews and meta-analyzes). Conducting a search of articles in the PubMed, Medline, Science Direct and Google Scholar databases, between the months of June and November of 2017 after the year 2000. Of the 315 studies initially identified, only 12 complied with the established selection criteria. The methodological variability of the different studies allows to observe how through the tapping tasks (repetitive movements of fingers), or through isometric contraction tasks, it is possible to determine the different parameters of fatigue that are evaluated in each study, being a very used to address that topic. Muscle fatigue has been predominantly studied when induced by isometric tasks, with a greater number of investigations using this type of methodology, since, although finger tapping is a reliable procedure to evaluate the underlying neurophysiological mechanisms of fatigue, It has been explored


Assuntos
Humanos , Fadiga Muscular/fisiologia , Contração Muscular/fisiologia , Contração Isométrica/fisiologia , Neurofisiologia/métodos
20.
Rehabilitación (Madr., Ed. impr.) ; 52(3): 184-194, jul.-sept. 2018. tab, graf
Artigo em Espanhol | IBECS | ID: ibc-175763

RESUMO

El ligamento cruzado anterior es una de las estructuras más importantes para la estabilización de la articulación de la rodilla. En la prevención de esta estructura es de especial importancia la coactivación cuádriceps/isquiotibiales para la estabilización dinámica de la articulación. El objetivo de este trabajo es realizar una revisión sistemática para conocer el grado de coactivación y cocontracción muscular en sujetos con lesión del ligamento cruzado anterior. Para ello se realizó una búsqueda en las bases de datos Web of Science, Pubmed, Scopus, Medline, Sport Discuss y Cinahl, tras la aplicación de los criterios de inclusión y exclusión resultaron un total de 14 artículos. Los resultados no muestran concordancia debido a la variabilidad de sus pruebas, muestras y la musculatura testada. Se concluye que podría haber una tendencia en los sujetos con alteraciones del ligamento cruzado anterior de aumentar la cocontracción y coactivación muscular para disminuir la traslación anterior de la tibia. El tipo de ejercicio realizado influye en el grado de cocontracción y coactivación muscular en sujetos con alteraciones del ligamento cruzado anterior. Es necesaria la realización de estudios homogéneos para poder llegar a una conclusión común sobre el tema


The anterior cruciate ligament is one of the most important structures for the stabilisation of the knee joint. In the prevention of this structure, quadriceps / hamstring coactivation is of special importance for dynamic stabilisation of the joint. The aim of this study was to perform a systematic review to determine the degree of coactivation and muscle co-contraction in individuals with anterior cruciate ligament injury. To do this, a search was performed in the following databases: Web of Science, Pubmed, Scopus, Medline, Sport Discuss and Cinahl. After application of the inclusion and exclusion criteria, 14 articles were found. The results do not show agreement due to variation in the tests, samples and musculature tested. We conclude that, in individuals with alterations of the anterior cruciate ligament, there is a tendency to increase co-contraction and muscular coactivation to decrease the anterior translation of the tibia. The type of exercise performed influences the degree of co-contraction and muscle coactivation in individuals with alterations of the anterior cruciate ligament. Homogeneous studies are required to reach a common conclusion on the subject


Assuntos
Humanos , Lesões do Ligamento Cruzado Anterior/reabilitação , Modalidades de Fisioterapia , Terapia por Exercício/métodos , Tíbia/fisiologia , Recuperação de Função Fisiológica/fisiologia , Contração Muscular/fisiologia , Força Muscular/fisiologia , Fadiga Muscular/fisiologia , Músculos Isquiossurais/fisiologia
SELEÇÃO DE REFERÊNCIAS
DETALHE DA PESQUISA
...