Nephrotic syndrome in the course of type 1 diabetes mellitus and systemic lupus erythematosus with secondary antiphospholipid syndrome - diagnostic and therapeutic problems.

Nephrotic syndrome (NS) can be a symptom of many autoimmune, metabolic, or infectious diseases. Kidney involvement is often observed in the course of diabetes mellitus (DM) and systemic lupus erythematosus (SLE). The development of NS with coexisting SLE and DM generates serious diagnostic problems. In this paper, the authors present diagnostic and therapeutic dilemmas in a patient with long-lasting DM, SLE, and secondary antiphospholipid syndrome, in whom NS symptoms appeared. Histopathological examination of the kidney confirmed the diagnosis of lupus nephritis. Immunosuppressive and anticoagulant drugs were used. The authors demonstrated that the character of morphologic lesions in the kidney biopsy can help in diagnosis, nephropathy classification, and further therapeutic decisions, which are distinct in both diseases.

Reasons for diagnostic delays of axial spondyloarthritis.

OBJECTIVE: Introduction: The probability of development of axial spondyloarthritis (axSpA) is estimated to be above 90% among patients with chronic back pain, presence of HLA B27 antigen and positive family history of ankylosing spondylitis (AS), psoriasis, reactive arthritis, inflammatory bowel disease or uveitis. The nonradiographic axSpA and ankylosing spondylitis diseases' activity has a comparable impact on the patients' quality of life and from the practical point of view the approach to treatment of each of them is the same. The aim: The attempt to identify the reasons of diagnostic delays of AS among patients hospitalized in the Rheumatology and Connective Tissue Diseases Department in Lublin and to suggest the ways of improving the accuracy of diagnostic track among other healthcare providers than rheumatologists. PATIENTS AND METHODS: Material and methods: We performed a retrospective analysis of the records of 82 patients' with the established diagnosis of AS, hospitalized in the Rheumatology and Connective Tissue Diseases Department in Lublin in 2000-2019, and of 45 years of age and older. RESULTS: Results: From among 82 patients (28 women and 54 men) the diagnosis of AS after 45 years of age was established in 25 patients (10 women and 15 men) - group t, and in the other 57 patients (group n) the diagnosis was established before 45 years of age. On average the age at the time of diagnosis in the whole group (t+n) was 40,7±10,2 (18-76) years, the age at the beginning of inflammatory back pain (age of axial symptoms) was 30,9±8,5 (13-51) years and the diagnostic delay (period between first axial symptoms and diagnosis establishment) was 9,75±9,5 (0-46) years. We did not find any statistically significant associations between sex and age at the moment of diagnosis, age of the beginning of axial symptoms and the time of diagnostic delay. There was no significant difference of incidence of enthesitis, uveitis, arthritis, prevalence of family history of spondyloarthritis and CRP level between group t and n. Antigen HLA B27 was more frequently present in group t. CONCLUSION: Conclusions: Instead of the recognition progress and worldwide popularization of knowledge about axSpA, the diagnostic delays in this field are still estimated to last many years, the patients are looking for other specialists' help, and they can be not knowledgeable of the inflammatory back pain criteria. Currently, HLA B27 antigen and C-reactive protein are the two most commonly used biomarkers for diagnostic and disease activity monitoring purposes of axSpA and magnetic resonance is the only "imaging biomarker". The presence of extra-axial symptoms does not improve the diagnostic sensitivity.

[Uwarunkowania opóznienia rozpoznan osiowych spondyloartropatii zapalnych].

OBJECTIVE: Wstep: Prawdopodobienstwo rozwoju osiowej postaci spondyloartropatii zapalnej (axSpA) wynosi ponad 90% u chorych z przewleklym bólem kregoslupa, obecnym antygenem HLA B27 i dodatnim wywiadem rodzinnym w kierunku zesztywniajacego zapalenia stawów kregoslupa (ZZSK), luszczycy, reaktywnego zapalenia stawów, chorób zapalnych jelit lub zapalenia blony naczyniowej oka. Aktywnosc choroby w postaci nieradiologicznej axSpA i ZZSK podobnie wplywa na jakosc zycia a z praktycznego punktu widzenia podejscie do leczenia jest jednakowe. Cel pracy: Próba identyfikacji przyczyn spóznionych rozpoznan ZZSK wsród chorych hospitalizowanych w Klinice Reumatologii i Ukladowych Chorób Tkanki Lacznej w Lublinie oraz sugestie dotyczace poprawy sciezki diagnostycznej, zwlaszcza wsród lekarzy innych specjalnosci niz reumatolodzy. PATIENTS AND METHODS: Material i metody: Retrospektywnej analizie poddano historie chorób 82 pacjentów z ustalonym rozpoznaniem ZZSK hospitalizowanych w Klinice Reumatologii i Ukladowych Chorób Tkanki Lacznej w Lublinie w latach 2000-2019, którzy ukonczyli 45. rok zycia. RESULTS: Wyniki: Sposród 82 chorych (28 kobiet i 54 mezczyzn) rozpoznanie ZZSK po 45. roku zycia postawiono u 25 chorych (10 kobiet i 15 mezczyzn) - grupa t (30,4%), u pozostalych 57 chorych (grupa n) rozpoznanie ustalono przed 45. rokiem zycia. Sredni wiek w chwili rozpoznania w calej grupie (t+n) wynosil 40,7±10,2 (18-76) roku, wiek, w którym pojawil sie zapalny ból kregoslupa (wiek objawów osiowych) wynosil 30,9±8,5 (13-51) roku a opóznienie rozpoznania (okres od pojawienia sie objawów osiowych do ustalenia rozpoznania) 9,7±9,5 (0-46) roku. Nie stwierdzono istotnych statystycznie zaleznosci miedzy plcia a wiekiem w chwili rozpoznania, wiekiem pojawienia sie objawów osiowych i opóznieniem rozpoznania. Nie zaobserwowano istotnych zaleznosci miedzy czestoscia wystepowania zapalenia przyczepów sciegnistych, blony naczyniowej oka, stawów obwodowych, chorób z kregu spondyloartropatii zapalnych w rodzinie oraz stezenia CRP miedzy grupa t i n. Antygen HLA B27 czesciej obecny byl w grupie t. CONCLUSION: Wnioski: Mimo postepu w diagnostyce i wiekszego upowszechniania wiedzy na temat spondyloartropatii zapalnych, opóznienia w rozpoznaniu tych chorób sa wieloletnie, poniewaz pacjenci bardzo czesto poszukuja pomocy u innych specjalistów, którzy moga byc niezaznajomieni z kryteriami bólu zapalnego kregoslupa. W chwili obecnej jedynymi biomarkerami wykorzystywanymi w diagnostyce i monitorowaniu aktywnosci spondyloartropatii zapalnych jest odpowiednio obecnosc antygenu HLA B27 i stezenie CRP a jedynym "biomarkerem obrazowym" jest rezonans magnetyczny. Wystepowanie objawów pozaosiowych nie poprawia czulosci diagnostycznej.