Your browser doesn't support javascript.
loading
Mostrar: 20 | 50 | 100
Resultados 1 - 20 de 1.160
Filtrar
1.
Cir Cir ; 92(2): 194-204, 2024.
Artigo em Inglês | MEDLINE | ID: mdl-38782379

RESUMO

OBJECTIVE: The aim of this study was to evaluate the effect of three training methodologies on the acquisition of psychomotor skills for laparoendoscopic single-site surgery (LESS), using straight and articulating instruments. METHODS: A prospective study was conducted with subjects randomly divided into three groups, who performed a specific training for 12 days using three laparoscopic tasks in a laparoscopic simulator. Group-A trained in conventional laparoscopy setting using straight instruments and in LESS setting using both straight and articulating instruments. Group-B trained in LESS setting using straight and articulating instruments, whereas Group-C trained in LESS setting using articulating instruments. Participants' performance was recorded with a video-tracking system and evaluated with 12 motion analysis parameters (MAPs). RESULTS: All groups obtained significant differences in their performance in most of the MAPs. Group-C showed an improvement in nine MAPs, with a high level of technical competence. Group-A presented a marked improvement in bimanual dexterity skills. CONCLUSIONS: Training in LESS surgery using articulating laparoscopic instruments improves the quality of skills and allows smoother learning curves.


OBJETIVO: Evaluar el efecto de tres métodos de entrenamiento en la adquisición de habilidades psicomotrices para la cirugía laparoendoscópica por puerto único (LESS, laparoendoscopic single-site surgery) utilizando instrumental recto y articulado. MÉTODO: Se realizó un estudio prospectivo con sujetos divididos aleatoriamente en tres grupos, quienes realizaron un entrenamiento específico durante 12 días utilizando tres tareas laparoscópicas en un simulador laparoscópico. El grupo A entrenó en el entorno laparoscópico convencional con instrumentos rectos, y en el entorno LESS con instrumentos rectos y articulados. El grupo B entrenó en el entorno LESS con instrumentos rectos y articulados. El Grupo C entrenó en el entorno LESS con instrumentos articulados. El desempeño de los participantes se registró con un sistema de seguimiento en video y fue evaluado con 12 parámetros de análisis de movimiento (MAP, motion analysis parameters). RESULTADOS: Todos los grupos obtuvieron diferencias significativas en su desempeño para la mayoría de los MAP. El grupo C mostró una mejora en nueve MAP, con un alto nivel de competencia técnica. El grupo A mostró una marcada mejora en la habilidad de destreza bimanual. CONCLUSIONES: El entrenamiento en cirugía LESS con instrumentos articulados mejora la calidad de las habilidades adquiridas y permite curvas de aprendizaje más suaves.


Assuntos
Competência Clínica , Laparoscopia , Desempenho Psicomotor , Laparoscopia/educação , Humanos , Estudos Prospectivos , Masculino , Feminino , Adulto , Treinamento por Simulação/métodos , Adulto Jovem , Curva de Aprendizado
2.
Rev. colomb. cir ; 39(3): 470-478, 2024-04-24. fig
Artigo em Espanhol | LILACS | ID: biblio-1554119

RESUMO

Introducción. Las duplicaciones gástricas son entidades congénitas poco frecuentes que se diagnostican principalmente en las etapas tempranas de la vida, y rara vez en pacientes adultos. El objetivo de este artículo fue presentar el caso de un adulto con esta patología, tratado exitosamente mediante cirugía. Caso clínico. Mujer de 26 años de edad con epigastralgia crónica refractaria a manejo médico, a quien durante endoscopia digestiva superior se le identificó una lesión quística sugestiva de tumor estromal gastrointestinal, confirmada por ultrasonido endoscópico. Resultados. Se realizó una resección quirúrgica laparoscópica asistida por endoscopia, con buena evolución postoperatoria. El estudio anatomo-patológico informó la presencia de un quiste de duplicación gástrica. Conclusiones. A pesar de las ayudas diagnósticas disponibles en la actualidad, esta patología representa un reto diagnóstico importante que, en muchas ocasiones solo puede ser confirmado mediante el estudio anatomo-patológico. En paciente asintomático, continúa la controversia entre observarlo o llevarlo a cirugía, por el riesgo de malignidad. Actualmente, el manejo de las duplicaciones gástricas en adultos se considera eminentemente quirúrgico. Las resecciones laparoscópicas y el uso de endoscopia intraoperatoria permiten garantizar la resección completa de la lesión, preservando la mayor cantidad de tejido sano adyacente y previniendo estenosis o deformidades gástricas que afecten su adecuado funcionamiento.


Introduction. Gastric duplications are rare congenital entities that are diagnosed primarily in early life, and rarely in adult patients. The objective of this article was to present the case of an adult with this pathology, successfully treated by surgery. Clinical case. A 26-year-old woman with chronic epigastralgia refractory to medical management, who during upper digestive endoscopy was identified with a cystic lesion suggestive of gastro-intestinal stromal tumor, confirmed by endoscopic ultrasound. Results. A laparoscopic surgical resection assisted by endoscopy was performed, with good postoperative evolution. The anatomopathological study reported the presence of a gastric duplication cyst. Conclusions. Despite the diagnostic adjuncts currently available, this pathology represents an important diagnostic challenge that, in many cases, can only be confirmed through pathology. In asymptomatic patients, the controversy continues between observing them or taking them to surgery due to the risk of malignancy. Currently, the management of gastric duplications in adults is considered eminently surgical. Laparoscopic resections and the use of intraoperative endoscopy ensure complete resection of the lesion, preserving the greatest amount of adjacent healthy tissue and preventing gastric stenosis or deformities that affect its proper functioning.


Assuntos
Humanos , Procedimentos Cirúrgicos do Sistema Digestório , Endoscopia Gastrointestinal , Gastroenteropatias , Estômago , Laparoscopia , Endossonografia
3.
Rev. colomb. cir ; 39(3): 421-429, 2024-04-24. tab, fig
Artigo em Espanhol | LILACS | ID: biblio-1554113

RESUMO

Introducción. El objetivo de este estudio fue comparar los desenlaces a corto plazo de la gastrectomía laparoscópica en adultos vs. adultos mayores con cáncer gástrico localmente avanzado en una cohorte de un país occidental. Métodos. Estudio de cohorte prospectivo en pacientes sometidos a gastrectomía laparoscópica por cáncer gástrico localmente avanzado, en el Hospital Universitario Erasmo Meoz, de Cúcuta, Colombia, entre noviembre de 2014 y diciembre de 2018. Se realizó análisis descriptivo, de comparación de grupos y bivariado. Resultados. De un total de 116 pacientes, 51 pacientes (44 %) tenían 65 años o más y 63 pacientes (54 %) eran hombres. No se encontró diferencia estadísticamente significativa al comparar los pacientes menores de 65 años con los de 65 años o más. La mediana del tiempo operatorio fue de 240 minutos en ambos grupos (p>0,05), la mediana de los márgenes de resección macroscópica fue 6 cm vs. 5 cm (p>0,05), la mediana de los ganglios linfáticos disecados fue 25 vs. 19 (p>0,05), la mediana de ganglios linfáticos positivos fue 4 vs. 3 (p>0,05), la mediana de estancia fue de 7 días en ambos grupos (p>0,05). La tasa general de complicaciones posoperatorias no difirió significativamente entre adultos (7%) y adultos mayores (11 %) (p>0,05) y no se observaron diferencias significativas en las tasas de complicaciones menores (Clavien-Dindo grado II; 3-5 % vs. 6-12 %; p>0,05) y graves (Clavien-Dindo ≥ IIIa; 3-5 % vs. 4-8 %; p>0,05). Conclusiones. No se encontraron diferencias estadísticamente significativas en los resultados a corto plazo entre los pacientes adultos y adultos mayores con cáncer gástrico localmente avanzado tratados con gastrectomía laparoscópica. Esta técnica es segura en ancianos.


Introduction. The objective of this study was to compare the short-term outcomes of laparoscopic gastrectomy in adults vs. older patients with locally advanced gastric cancer from a Western country cohort. Methods. Prospective cohort study in patients undergoing laparoscopic gastrectomy for locally advanced gastric cancer at the Hospital Universitario Erasmo Meoz, de Cúcuta, Colombia, between November 2014 and December 2018. Descriptive, group comparison and bivariate analysis was performed. Results. Of a total of 116 patients, 51 patients (44%) were 65 years or older and 63 patients (54%) were men. No statistically significant difference was found when comparing patients under 65 years of age with those 65 years of age or older. The median operating time was 240 minutes in both groups (p>0.05), the median macroscopic resection margins were 6 cm vs. 5 cm (p>0.05), the median number of lymph nodes dissected was 25 vs. 19 (p>0.05), the median number of positive lymph nodes was 4 vs. 3 (p>0.05), the median stay was 7 days in both groups (p>0.05). The overall rate of postoperative complications did not differ significantly between adults (7%) and older adults (11%) (p>0.05) and no significant differences were observed in the rates of minor (Clavien-Dindo grade II; 3-5% vs. 6-12%; p>0.05) and severe complications (Clavien-Dindo ≥ IIIa; 3-5% vs. 4-8%; p>0.05). Conclusions. No statistically differences were found in short-term outcomes between adult and older patients with locally advanced gastric cancer treated with laparoscopic gastrectomy. This technique is safe in the elderly.


Assuntos
Humanos , Neoplasias Gástricas , Idoso , Gastrectomia , Complicações Pós-Operatórias , Laparoscopia , Procedimentos Cirúrgicos Minimamente Invasivos
4.
Revista Digital de Postgrado ; 13(1): 384, abr. 2024. tab, graf
Artigo em Espanhol | LILACS, LIVECS | ID: biblio-1554969

RESUMO

Objetivo: Evaluar la eficacia y seguridad de la técnica americana modificada con un puerto de trabajo (TAMPT) en línea media para colecistectomía laparoscópica. Métodos: Se elaboró estudio prospectivo, comparativo, descriptivo de corte transversal, en pacientes con litiasis vesicular en el servicio de Cirugía General del Hospital Universitario de Caracas, durante enero-agosto 2022. Resultados: se realizaron 79 colecistectomía laparoscópicas, 34 por técnica americana y 45 con TAMPT. La TAMPT (40.26%) se ejecutó con intervalo de 30-60 min. La estancia hospitalaria promedio global fue 1,75 ± 0,87 días. El promedio global de dolor a las 24 horas fue de 4,43 ± 0,68, según escala visual analógica (EVA). Los procedimientos realizados con TAMPT no presentaron complicaciones, con la técnica americana, se reportó dos: bilioma y lesión de víscera hueca, representando 2.54%. Conclusiones: La TAMPT, ha demostrado ser una técnica segura y eficaz como tratamiento quirúrgico de la litiasis vesicular, tanto para procedimientos electivos como de emergencia(AU)


Objective: To determine the efficacy and safety of the modified American technique in a working port (MATWP) for laparoscopic cholecystectomy. Methods: A prospective, comparative, descriptive, cross-sectional, descriptive study was elaborate. In patients with vesicular lithiasis in the General Surgery Service of the Hospital Universitario de Caracas, during January-August 2022.Results: 79 laparoscopic cholecystectomies were performed, 34 by American technique and 45 with modified technique. The modified technique (40.26%) was performed with an interval of 30-60 min. The overall average hospital stay was 1.75 ± 0.87 days.The global average pain at 24 hours was 4.43 ± 0.68, according to visual analog scale (VAS).The procedures performed with MATWP did notpresent complications; the American technique reported two bilioma and hollow viscera lesion, representing an overall rateof 2.54%. Conclusions: MATWP has proven to be a safe and effective technique for surgical treatment of gallbladder stones, both for elective and emergency procedure(AU)


Assuntos
Humanos , Masculino , Feminino , Adulto , Pessoa de Meia-Idade , Idoso , Idoso de 80 Anos ou mais , Colecistectomia Laparoscópica , Cirurgia Geral
5.
Rev. colomb. cir ; 39(3): 407-420, 2024-04-24. fig, tab
Artigo em Espanhol | LILACS | ID: biblio-1553805

RESUMO

Introducción. El cáncer gástrico en Colombia es la segunda neoplasia más común en hombres y la cuarta en mujeres. En los últimos años se han descrito ampliamente los beneficios del abordaje laparoscópico en el cáncer gástrico frente a sangrado, recuperación postoperatoria y complicaciones, sin afectar los resultados oncológicos. Métodos. Estudio observacional retrospectivo de pacientes llevados a gastrectomía laparoscópica en la Clínica Universitaria Colombia durante un período de diez años, entre 2013 y 2023. Se describieron los resultados perioperatorios en cuanto a estancia hospitalaria, sangrado operatorio, duración del procedimiento, complicaciones, causas de reintervención y mortalidad en los primeros 30 días. Resultados. Se incluyeron 418 pacientes, 58,9 % hombres, con una edad promedio de 60,8 años. Se documentó un tiempo quirúrgico promedio de 228,7 minutos, con un sangrado de 150 ml. La media de ganglios linfáticos resecados fue de 26,1 ± 11,4. La estancia hospitalaria en promedio fue de 4 ± 4 días, y se registraron complicaciones en 104 sujetos, con una tasa promedio de 24 %, de las cuales 29 (27,4 %) obtuvieron una clasificación Clavien-Dindo IIIB. Conclusiones. La gastrectomía por laparoscopia en un centro de alto volumen y con cirujanos experimentados en Colombia, tiene resultados perioperatorios similares a lo reportado en la literatura mundial. Aún se requiere de estudios de mayor fuerza de asociación para establecer recomendaciones sobre el uso rutinario de este abordaje en patología maligna avanzada.


Introduction. Gastric cancer in Colombia is the second most common neoplasm in men and the fourth in women. In recent years, the benefits of the laparoscopic approach in gastric cancer against bleeding, postoperative recovery com and complications have been widely described, without affecting oncological results. Methods. Retrospective observational study of patients undergoing laparoscopic gastrectomy at the Clínica Universitaria Colombia over a period of ten years, between 2013 and 2023. Perioperative results were described in terms of hospital stay, operative bleeding, duration of the procedure, complications, causes of reintervention, and mortality in the first 30 days. Results. 418 patients were included, 58.9% men, with an average age of 60.88 years. An average surgical time of 228.7 minutes was documented, with a blood loss of 150 ml. The mean number of lymph nodes resected was 26.1 ± 11.4. The average hospital stay was 4 ± 4 days, and complications were recorded in 104 subjects, with an average rate of 24%, of which 29 (27.4%) obtained a Clavien-Dindo IIIB classification. Conclusions. Laparoscopic gastrectomy in a high-volume center and with experienced surgeons in Colombia has perioperative results similar to those reported in the world literature. Studies with greater strength of association are still required to establish recommendations on the routine use of this approach in advanced malignant pathology.


Assuntos
Humanos , Complicações Pós-Operatórias , Laparoscopia , Gastrectomia , Neoplasias Gástricas , Mortalidade , Procedimentos Cirúrgicos Minimamente Invasivos
6.
Artigo em Inglês, Espanhol | MEDLINE | ID: mdl-38556126

RESUMO

INTRODUCTION: Xanthogranulomatous pyelonephritis (XGPN) is a rare form of chronic renal inflammation, caused by long-term obstruction of the urinary tract. Pyonephrosis is a severe suppurative complication of acute obstructive pyelonephritis. Although minimally invasive approaches have many advantages, the safe dissection of the kidney may not be always achievable. MATERIALS AND METHODS: We reviewed 27 cases diagnosed with either XGPN or pyonephrosis, who underwent laparoscopic total nephrectomy between October 2016 and March 2022 in our department. All interventions were performed using the Karl Storz 3D laparoscopic system. The surgical approach was standard transperitoneal nephrectomy for the majority of XGPN, while pyonephrosis cases were carried out in a retroperitoneally. All procedures were performed or supervised by the same surgeon. RESULTS: The mean operative time was 269.85 minutes (range 145-360). The mean hemoglobin drop after surgery was 1.41 g/dl (range 0.3-2.3 g/dl). Difficult dissection was encountered in 13 cases (48.14%). Nine out of 13 interventions were carried out in a complete intracorporeal fashion, while conversion to open surgery was needed in 4 cases. Vascular complications involving the major blood vessels comprised of one case of inferior vena cava (IVC) tear. Digestive tract-related complications comprised two fistulas of the descending colon and one peritoneal breach. Multiorgan resection was performed in 6 cases. CONCLUSION: Total nephrectomy in cases of XGPN and pyonephrosis is a challenging procedure. The laparoscopic approach is feasible, as most complications are resolved intracorporeally. However, it may remain reserved for large-volume centers with experienced surgeons.

7.
Cir. mayor ambul ; 29(1): 2-14, Ene-Mar, 2024. tab, graf
Artigo em Espanhol | IBECS | ID: ibc-231072

RESUMO

Introducción: La colecistectomía laparoscópica ambulatoria (CLA) se considera en la actualidad un trazador representativo de la calidad de un servicio de cirugía general. La gran diversidad de unidades de cirugía ambulatoria dificulta la comparativa de los diferentes indicadores de calidad. Objetivo: Conocer los resultados del manejo de la CLA en un centro integrado y como afecta a sus indicadores de calidad. Pacientes y método: Estudio observacional prospectivo entre 2015 y 2021 de las colecistectomías programadas en unidad integrada. Resultados: Se intervinieron 887 pacientes, el 76,5 % (n = 679) programados en régimen ambulatorio. La pernocta no planificada (PNP) media fue del 25,2 % (n = 171), siendo el índice de sustitución del 57,8 %. Las principales causas de PNP fueron: intolerancia digestiva (48,5 %), cirugía compleja (29,2 %) y el dolor (12,8 %). Los tiempos quirúrgicos fueron superiores en los pacientes en régimen de ingreso (p < 0,001) y en aquellos que causaron PNP (p < 0,001). Un tiempo quirúrgico superior a los 45 minutos fue causa de PNP de forma significativa (p = 0,007). La tasa global de infección de sitio quirúrgico fue del 3,1 %,siendo la infección profunda del 0,59 %. Ningún paciente reingresó en las primeras 24 horas, siendo la asistencia a urgencias a 30 días del 8,2 % (n = 73),reingresando el 1,91 % (n = 17) de los pacientes, con una tasa de reintervención del 0,35 % (n = 3). La tasa de fístula biliar fue del 0,67 %. Conclusión: La CLA es una técnica segura y expansiva, aunque la obtención de parámetros de calidad estandarizados es complejo por la diversidad de unidades.(AU)


Introduction: Ambulatory laparoscopic cholecystectomy (ALC) is currently considered a representative tracer of the quality of a general surgery service. The great diversity of day surgery units makes it difficult to compare the different quality index. Objective: To know the results of the management of the CLA in an integrated center and how it affects its quality index. Patients and method: Prospective observational study between 2015 and 2021 of scheduled cholecystectomies in an integrated unit. Results: 887 patients were operated on, 76.5 % (n = 679) programmed on an outpatient basis. The average unplanned overnight stay (PNP) was 25.2 % (n = 171), with the replacement rate being 57.8 %. The main causes of PNP were: digestive intolerance (48.5 %), complex surgery (29.2 %) and pain (12.8 %). Surgical times were higher in patients on admission (p < 0.001) and in those who caused PNP (p < 0.001). Surgical time greater than 45 minutes was a significant cause of PNP (p = 0.007). The overall rate of surgical site infection was 3.1 %, with deep infection being 0.59 %. No patient was readmitted in the first 24 hours, with 30-day emergency care being 8.2 % (n = 73), readmission rate of 1.91 % (n = 17), with a reoperation rate of 0.35 % (n = 3). The biliary fistula rate was 0.67 %. Conclusion: CLA is a safe and expansive technique, although obtaining quality standard parameters is complex due to the diversity of units.(AU)


Assuntos
Humanos , Masculino , Feminino , Procedimentos Cirúrgicos Ambulatórios , Colecistectomia Laparoscópica , Fístula Biliar , Indicadores de Qualidade em Assistência à Saúde , Cirurgia Geral , Estudos Prospectivos
8.
Cir. Esp. (Ed. impr.) ; 102(3): 127-134, Mar. 2024. ilus, tab
Artigo em Espanhol | IBECS | ID: ibc-231332

RESUMO

Introducción: Las lesiones quirúrgicas de la vía biliar (LQVB) posteriores a la colecistectomía videolaparoscópica tienen una incidencia de 0,6% aproximadamente, siendo por lo general más graves y complejas. La hepaticoyeyunoanastomosis (HYA) en Y de Roux es la mejor opción terapéutica (tasas de éxito entre 75-98%). Algunas series demostraron factible el abordaje laparoscópico en la resolución de esta patología. El objetivo es describir nuestra experiencia en la reparación laparoscópica de las LQVB. Métodos: Estudio retrospectivo y descriptivo. Se incluyeron pacientes sometidos a reparación laparoscópica posterior a LQVB. Se analizaron variables demográficas, clínicas, quirúrgicas y posoperatorias. Se aplicaron análisis estadísticos descriptivos. Resultados: Se evaluaron 92 pacientes con LQVB; 81 se sometieron a reparación quirúrgica, ocho fueron candidatos a HYA laparoscópica (aplicabilidad 9,88%). En 75% (seis) se logró una reparación laparoscópica completa. La mayoría eran mujeres (75%). Edad promedio de 40,8 ± 16,61 años (rango 19-65). Las lesiones Strasberg-Bismuth ≥ E3 afectaron a 25% (dos). En la mitad se realizó una HYA laterolateral según la técnica de Hepp-Couinaud; tres usuarios recibieron una HYA terminolateral y otro una bi-HYA terminolateral en Y de Roux. El tiempo operatorio promedio fue de 260 min (rango 120-360). La morbilidad global fue de 37,5% (tres casos): dos complicaciones menores (bilirragia grado A y hemorragia por drenajes) y una mayor (bilirragia grado C). No se registró mortalidad. El seguimiento máximo fue de 26 meses (rango 6-26). Conclusiones: Nuestro estudio muestra que, en un grupo seleccionado de pacientes, la HYA laparoscópica es factible, con los beneficios de un abordaje miniinvasivo.(AU)


Introduction: Bile duct injuries (BDI) following laparoscopic cholecystectomy occurs in approximately 0.6% of the cases, often being more severe and complex. Roux-en-Y hepaticojejunostomy (RYHJ) is considered the optimal therapeutic option, with success rates ranging from 75% to 98%. Several series have demonstrated the advancements of the laparoscopic approach for resolving this condition. The objective of this study is to describe our experience in the laparoscopic repair of BDI. Methods: A retrospective, descriptive study was conducted, including patients who underwent laparoscopic repair after BDI. Demographic, clinical, surgical, and postoperative variables were analyzed using descriptive statistical analyses. Results: Eight patients with BDI underwent laparoscopic repair (out of 81 surgically repaired patients). Women comprised 75% of the sample. A complete laparoscopic repair was achieved in 75% (6) of cases. The mean age was 40.8 ± 16.61 years (range 19–65). Injuries at or above the confluence (Strasberg–Bismuth ≥ E3) occurred in 25% of cases (2). Primary repair was performed in two cases. Half of the cases underwent a Hepp-Couinaud laterolateral RYHJ, while three patients received a terminolateral RYHJ, and one underwent a bi-terminolateral RYH. The mean operative time was 260 min (range 120–360). Overall morbidity was 37.5% (three cases): two minor complications (bile leak grade A and drainage-related bleeding) and one major complication (bile leak grade C). No mortality was recorded. The maximum follow-up period reached 26 months (range 6–26). Conclusions: Our study demonstrates the feasibility of laparoscopic RYHJ in a selected group of patients, offering the benefits of a minimally invasive approach.(AU)


Assuntos
Humanos , Masculino , Feminino , Ductos Biliares/lesões , Colecistectomia , Ductos Biliares/cirurgia , Complicações Intraoperatórias , Laparoscopia , Cirurgia Geral/métodos , Estudos Retrospectivos , Epidemiologia Descritiva
9.
Rev. colomb. cir ; 39(2): 218-230, 20240220. fig, tab
Artigo em Espanhol | LILACS | ID: biblio-1532578

RESUMO

Introducción. El conjunto de estrategias de recuperación mejorada después de la cirugía (ERAS, por sus siglas en inglés) constituye un enfoque de atención multimodal y multidisciplinario, cuyo propósito es reducir el estrés perioperatorio de la cirugía, disminuir la morbilidad y acortar la estancia hospitalaria. Este estudio tuvo como objetivo describir los resultados clínicos de pacientes sometidos a cirugía por cáncer colorrectal, identificando las complicaciones principales y los factores perioperatorios relacionados con el alta temprana. Métodos. Se analizaron los pacientes consecutivos sometidos a cirugía colorrectal entre los años 2020 y 2023, todos los cuales siguieron el protocolo ERAS institucional. Se evaluaron las características clínicas, los factores perioperatorios, los desenlaces postoperatorios y la tasa global de adherencia al protocolo. Resultados. Un total de 456 pacientes fueron sometidos a cirugía colorrectal, 51% de sexo masculino, con edad media de 60 años. La mayoría de las intervenciones se realizaron por laparoscopia (78 %), con una tasa de conversión del 14,5 %. Las complicaciones postoperatorias incluyeron fuga anastomótica (4,6 %), sangrado, infección intraabdominal y obstrucción intestinal. La estancia hospitalaria promedio fue de 4 días y la mortalidad del 2,8 %. La tasa global de adherencia al protocolo ERAS fue del 84,7 %. Conclusiones. El enfoque combinado de cirugía laparoscópica y protocolo ERAS es factible, seguro y se asocia con una estancia hospitalaria más corta. La implementación y adherencia al protocolo ERAS no solo mejora los resultados postoperatorios, sino que también resalta la importancia de acceder a datos sólidos, permitiendo mejorar la atención perioperatoria local.


Introduction. The Enhanced Recovery After Surgery (ERAS) protocol is a multimodal, multidisciplinary approach to care, the purpose of which is to reduce the perioperative stress of surgery, decrease morbidity, and shorten hospital stay. This study aimed to describe the clinical outcomes of patients undergoing surgery for colorectal cancer, identifying the main complications and perioperative factors related to early discharge. Methods. Consecutive patients undergoing colorectal surgery between 2020 and 2023 were analyzed, who followed the institutional ERAS protocol. Clinical characteristics, perioperative factors, postoperative outcomes, and overall protocol adherence rate were evaluated. Results. A total of 456 patients underwent colorectal surgery, 51% male, with a mean age of 60 years. Most interventions were performed laparoscopically (78%), with a conversion rate of 14.5%. Postoperative complications included anastomotic leak (4.6%), followed by bleeding, intra-abdominal infection, and intestinal obstruction. The average hospital stay was 4 days and mortality was 2.8%. The overall adherence rate to the ERAS protocol was 84.7%. Conclusions. The combined approach of laparoscopic surgery and ERAS protocol is feasible, safe, and associated with a shorter hospital stay. Implementation and adherence to the ERAS protocol not only improves postoperative outcomes, but also highlights the importance of accessing solid data, allowing for improved local perioperative care.


Assuntos
Humanos , Neoplasias Colorretais , Recuperação Pós-Cirúrgica Melhorada , Tempo de Internação , Laparoscopia , Cirurgia Colorretal , Procedimentos Cirúrgicos Minimamente Invasivos
10.
Rev. colomb. cir ; 39(2): 245-253, 20240220. fig, tab
Artigo em Espanhol | LILACS | ID: biblio-1532580

RESUMO

Introducción. La apendicitis aguda es una afección común, con un pico de incidencia entre los 10 y 20 años. La cirugía es el tratamiento preferido y la apendicectomía por laparotomía sigue siendo el estándar, aunque el abordaje laparoscópico ha mostrado menos complicaciones. El objetivo de este artículo fue caracterizar tanto la enfermedad como el tratamiento quirúrgico en Colombia, usando datos de bases oficiales. Métodos. Se accedió a la base de datos del Sistema Integrado de Información para la Protección Social (SISPRO) del Ministerio de Salud de Colombia en febrero de 2023. Se recogieron datos de los pacientes con diagnóstico de apendicitis y con procedimiento de apendicectomía entre 2017 y 2021, y se analizaron por edad, sexo y ubicación geográfica. Resultados. Entre 2017 y 2021 se diagnosticaron 345.618 casos de apendicitis (51,8 % mujeres), con pico de incidencia a los 15-20 años. Se realizaron 248.133 apendicectomías, el 16,7 % por laparoscopia. Los hospitales con más procedimientos reportados estaban en Bogotá, Yopal, Popayán y Florencia. La mortalidad fue de 0,56 % en hombres y 0,51 % en mujeres. Conclusión. La apendicitis es común, con pico a los 10-19 años. Las mujeres tienen mayor probabilidad de apendicectomía, debido a otras afecciones ginecológicas. El acceso a la apendicectomía disminuye la mortalidad; en estos pacientes, el 16 % fue laparoscópica, lo que sugiere que se necesita más entrenamiento y acceso a esta técnica. Este estudio aporta a la comprensión de la epidemiología de la apendicitis y apendicectomías en Colombia.


Introduction. Acute appendicitis is a common condition, with a peak incidence between 10 and 20 years of age. Surgery is the preferred treatment and laparotomy appendectomy remains the standard, although the laparoscopic approach has shown fewer complications. The objective of this article was to characterize both the disease and the surgical treatment in Colombia, using data from official databases. Methods. The Integrated Information System for Social Protection (SISPRO) database of the Ministry of Health was accessed in February 2023. Data with diagnosis of apendicitis and with appendectomy between 2017 and 2021 were collected. Analysis was done by age, gender, and geographic location. Results. Between 2017 and 2021, 345,618 cases of appendicitis were diagnosed (51.8% females), with peak incidence at 15-20 years of age. A total of 248,133 appendectomies were performed, 16.7% by laparoscopy. The hospitals with most reported procedures were located in Bogotá, Yopal, Popayán, and Florencia. Mortality was 0.56% in men and 0.51% in women. Conclusion. Appendicitis is common, peaking at ages 10-19. Women are more likely undergo appendectomy due to other gynecological conditions. Access to appendectomy improves mortality. In these patients, 16% were laparoscopic, suggesting that more training and access to this technique is needed. This study contributes to the understanding of the epidemiology of appendicitis and appendectomies in Colombia.


Assuntos
Humanos , Apendicite , Epidemiologia , Apendicectomia , Sistema de Registros , Prevalência , Laparoscopia
11.
Rev. colomb. cir ; 39(1): 161-167, 20240102. fig
Artigo em Espanhol | LILACS | ID: biblio-1526868

RESUMO

Introducción. Las malformaciones linfáticas quísticas, también llamadas linfangiomas quísticos, aparecen muy raramente de forma aislada en el hígado. Casos clínicos. Se presentan dos pacientes femeninas de edad preescolar con marcada hepatomegalia, dependiente de lesiones quísticas multitabicadas, secundarias a malformación linfática quística gigante del hígado, que fueron tratadas en el Hospital Pediátrico Universitario William Soler, La Habana, Cuba. Resultados. En ambos casos el diagnóstico se apoyó en los estudios de imágenes, la laparoscopia y el análisis histopatológico. En un caso el tratamiento fue la hepatectomía derecha, mientras que en el otro se empleó la escleroterapia, ambas con evolución favorable. Conclusión. A pesar de su rareza, este diagnóstico no debe obviarse ante un paciente pediátrico con lesiones hepáticas quísticas. El tratamiento de elección es la resección quirúrgica, pero su indicación y envergadura debe valorarse de forma individualizada


Introduction. Cystic lymphatic malformations, also called cystic lymphangiomas, are very rarely found in the liver. Clinical cases. Two pediatric female preschool-age patients. presented with hepatomegaly due to multi-septated cystic lesions of the liver, who received treatment at Hospital Pediátrico Universitario William Soler, La Habana, Cuba. Results. We report two pediatric cases with giant cystic lymphatic malformation of the liver. In both cases, the diagnosis were based on imaging, laparoscopy and pathology. In one case the treatment was right hepatectomy, whereas in the other, sclerotherapy was performed, both with a favorable outcome. Conclusion. Despite its rarity, this diagnosis should be considered in pediatric patients with hepatic cystic lesions. The recommended treatment is surgical resection, but its indication and extent should be assessed individually for each patient.


Assuntos
Humanos , Escleroterapia , Linfangioma Cístico , Anormalidades Linfáticas , Laparoscopia , Hepatectomia , Hepatomegalia
12.
Actas Urol Esp (Engl Ed) ; 48(5): 364-370, 2024 Jun.
Artigo em Inglês, Espanhol | MEDLINE | ID: mdl-38191025

RESUMO

INTRODUCTION AND OBJECTIVE: The implementation of Enhanced Recover After Surgery (ERAS) multimodal rehabilitation protocols in radical cystectomy has shown to improve outcomes in hospital stay and complications. The aim of this analysis is to evaluate the impact of laparoscopic surgery on radical cystectomy within a multimodal rehabilitation program. MATERIAL AND METHODS: The study was carried out in a third level center between 2011 and 2020 including patients with bladder cancer submitted to radical cystectomy according to an ERAS (Enhanced Recovery After Surgery) protocol and the Spanish Multimodal Rehabilitation Group (GERM) with 20 items to be fulfilled. RESULTS: A total of 250 radical cystectomies were performed throughout the study period, 42.8% by open surgery (OS) and 57.2% by laparoscopic surgery (LS). The groups are comparable in demographic and clinical variables (p > 0.05). Operative time was longer in the LS group (248.4 ±â€¯55.0 vs. 286.2 ±â€¯51.9 min; p < 0.001). However, bleeding was significantly lower in the LS group (417.5 ±â€¯365.7 vs. 877.9 ±â€¯529.7 cc; p < 0.001), as was the need for blood transfusion (33.6% vs. 58.9%; p < 0.001). Postoperative length of stay (11.5 ±â€¯10.5 vs. 20.1 ±â€¯17.2 days; p < 0.001), total and major complications were also significantly lower in this group (LS). The readmission rate was lower in the LS group but not significantly (36.4% vs. 29.4%; p = 0.237). The difference between 90-day mortality in both groups was not statistically significant (2.8% LS vs. 4.3% OS; p = 0.546). The differences were maintained in the multivariate models. CONCLUSIONS: Laparoscopic surgery within a multimodal rehabilitation program increases operative time but significantly decreases intraoperative bleeding, transfusion requirements, postoperative length of stay, and complications.


Assuntos
Cistectomia , Laparoscopia , Neoplasias da Bexiga Urinária , Humanos , Cistectomia/reabilitação , Cistectomia/métodos , Masculino , Laparoscopia/reabilitação , Feminino , Neoplasias da Bexiga Urinária/cirurgia , Neoplasias da Bexiga Urinária/reabilitação , Idoso , Resultado do Tratamento , Pessoa de Meia-Idade , Recuperação Pós-Cirúrgica Melhorada , Estudos Retrospectivos , Complicações Pós-Operatórias/epidemiologia , Protocolos Clínicos , Tempo de Internação/estatística & dados numéricos , Terapia Combinada
13.
Cir Esp (Engl Ed) ; 102(3): 127-134, 2024 Mar.
Artigo em Inglês | MEDLINE | ID: mdl-38141844

RESUMO

INTRODUCTION: Bile duct injuries (BDI) following laparoscopic cholecystectomy occurs in approximately 0.6% of the cases, often being more severe and complex. Roux-en-Y hepaticojejunostomy (RYHJ) is considered the optimal therapeutic option, with success rates ranging from 75% to 98%. Several series have demonstrated the advancements of the laparoscopic approach for resolving this condition. The objective of this study is to describe our experience in the laparoscopic repair of BDI. METHODS: A retrospective, descriptive study was conducted, including patients who underwent laparoscopic repair after BDI. Demographic, clinical, surgical, and postoperative variables were analysed using descriptive statistical analyses. RESULTS: Eight patients with BDI underwent laparoscopic repair (out of 81 surgically repaired patients). Women comprised 75% of the sample. A complete laparoscopic repair was achieved in 75% (6) of cases. The mean age was 40.8 ± 16.61 years (range 19-65). Injuries at or above the confluence (Strasberg-Bismuth ≥ E3) occurred in 25% of cases (2). Primary repair was performed in two cases. Half of the cases underwent a Hepp-Couinaud laterolateral RYHJ, while three patients received a terminolateral RYHJ, and one underwent a bi-terminolateral RYH. The mean operative time was 260 min (range 120-360). Overall morbidity was 37.5% (3 cases): two minor complications (bile leak grade A and drainage-related bleeding) and one major complication (bile leak grade C). No mortality was recorded. The maximum follow-up period reached 26 months (range 6-26). CONCLUSIONS: Our study demonstrates the feasibility of laparoscopic RYHJ in a selected group of patients, offering the benefits of a minimally invasive approach.


Assuntos
Traumatismos Abdominais , Colecistectomia Laparoscópica , Laparoscopia , Humanos , Feminino , Adulto Jovem , Adulto , Pessoa de Meia-Idade , Idoso , Masculino , Ductos Biliares/cirurgia , Ductos Biliares/lesões , Estudos Retrospectivos , Estudos de Viabilidade , Colecistectomia Laparoscópica/efeitos adversos
14.
An. Fac. Cienc. Méd. (Asunción) ; 56(3): 95-98, 20231201.
Artigo em Espanhol | LILACS | ID: biblio-1519407

RESUMO

La torsión del epiplón mayor es una patología poco frecuente con una clínica inespecífica, por lo que históricamente su diagnóstico es realizado en el quirófano ya que simula patologías como la apendicitis o colecistitis. Los métodos auxiliares de diagnóstico como las ecografías o las tomografías son de mucha utilidad para la sospecha de esta patología, aunque no cuenta con signos patognomónicos de la enfermedad, las imágenes asociadas a la clínica del paciente pueden llevar a un diagnóstico preciso. Presentamos el caso de un paciente joven de sexo masculino, que acudió al servicio de urgencias por cuadro de dolor abdominal tipo cólico de moderada intensidad en fosa iliaca derecha, acompañado de sensación febril, sin alteración de la analítica sanguínea, sin hallazgo de valor en la ecografía abdominal, que ante la persistencia del dolor y la fiebre se realizó una tomografía contrastada en la que se observó un empastamiento del epiplón sometiéndose a una laparoscopía exploradora con el hallazgo de una torsión del epiplón mayor.


Torsion of the greater omentum is a rare pathology with non-specific symptoms, so historically its diagnosis is made in the operating room since it simulates pathologies such as appendicitis or cholecystitis. Auxiliary diagnostic methods such as ultrasound or tomography are of very useful for the suspicion of this pathology, although it does not have pathognomonic signs of the disease, the images associated with the patient's symptoms can lead to a precise diagnosis. We present the case of a young male patient who came to the emergency department due to moderately intense colic-like abdominal pain in the right iliac fossa, accompanied by a feverish sensation, without alterations in blood tests, without any finding of value in the abdominal ultrasound, due to the persistence of pain and fever, a contrast-enhanced tomography was performed in which a filling of the omentum was observed, undergoing an exploratory laparoscopy with the discovery of a torsion of the greater omentum.

15.
Prensa méd. argent ; 109(6): 241-245, 20230000. tab
Artigo em Inglês | LILACS, BINACIS | ID: biblio-1526803

RESUMO

La hernia inguinal es uno de los problemas urgentes más comunes encontrados por los cirujanos. Hubo 145 pacientes tratados debido al diagnóstico de hernia inguinal. De 44 pacientes que fueron operados en condiciones de emergencia. Alrededor de 131 casos (106 hombres y 25 mujeres) fueron tratados con reparación de malla preperitoneal abierta unilateral. Los pacientes fueron examinados en términos de complicaciones postoperatorias. Los datos recopilados incluidos como edad, sexo, historial médico, afecciones de cirugía, encarcelamiento y estrangulamiento. Hubo un total de 145 pacientes incluidos en el estudio; en el que 44 de ellos (29 hombres y 15 mujeres, rango de edad: 30-72) (Grupo I) fueron operados en condiciones de emergencia y 101 de ellas (51 hombres y 50 mujeres, rango de edad: 25-78) (grupo Ii) fueron operados en condiciones electivas. Hubo comorbilidad en 31 pacientes de grupo I y 77 pacientes del grupo II. Alrededor del 47.7% (n = 21) de los casos que se sometieron a cirugía emergente debido al encarcelamiento, mientras que el 43.6% (n = 44) de los casos que fueron operados en condiciones electivas. Había 12 hernias femorales en el Grupo I y 19 Hernia femoral en el Grupo II. No hay diferencia entre la complicación postoperatoria y las tasas de recurrencia en los casos de hernia inguinal operados en condiciones electivas y en condiciones de emergencia. Es más barato que la reparación laparoscópica, el control del dolor de plomo y la falta de dolor neuropático, tiene complicaciones menos testiculares, y es más ventajoso que otros enfoques abiertos


Inguinal hernia is one of the most common urgent problems encountered by surgeons. There were 145 patients treated due to inguinal hernia diagnosis. Out of 44 patients who were operated under emergency conditions. About 131 cases (106 male and 25 female) were treated with unilateral open preperitoneal mesh repair. Patients were examined in terms of postoperative complications. Data collected included as age, gender, medical history, surgery conditions, incarceration and strangulation. There were total of 145 patients included in the study; in which 44 of them (29 male and 15 female, range of age: 30- 72) (group I) were operated under emergency conditions and 101 of them (51 male and 50 female, range of age: 25-78) (group II) were operated under elective conditions. There was comorbidity in 31 patients of group I and 77 patients of group II. About 47.7% (n=21) of cases who underwent emergent surgery due to incarceration, while 43.6% (n=44) of cases who were operated under elective conditions. There were 12 femoral hernias in group I and 19 femoral hernia in group II. There is no difference between postoperative complication and recurrence rates in inguinal hernia cases operated under elective conditions and under emergency conditions. It is cheaper than laparoscopic repair, lead pain control and lack of neuropathic pain, has less testicular complications, and it is more advantageous than other open approaches.


Assuntos
Humanos , Masculino , Feminino , Laparoscopia , Herniorrafia/métodos , Hérnia Femoral/cirurgia , Hérnia Inguinal/cirurgia
16.
Medicina (B.Aires) ; 83(5): 727-736, dic. 2023. graf
Artigo em Espanhol | LILACS-Express | LILACS | ID: biblio-1534876

RESUMO

Resumen Introducción : La extirpación del útero, (histerectomía) es la cirugía más frecuente en ginecología. En Argentina existen pocas publicaciones sobre los resultados perio peratorios de este tipo de procedimiento, y menos aún sobre histerectomía mínimamente invasiva. El objetivo de este estudio fue determinar la tasa de complica ciones perioperatorias en pacientes con histerectomía total laparoscópica realizada en el Hospital Italiano de Buenos Aires, desde el 7 de enero de 2010 al 22 de diciembre de 2020. Métodos : estudio de cohorte retrospectivo donde se revisaron las historias clínicas electrónicas de pacien tes sometidas a una histerectomía laparoscópica en el período mencionado. Se evaluaron las complicaciones intraquirúrgicas y postoperatorias utilizando la clasifi cación validada de Clavien-Dindo. Resultados : Se incluyeron 1014 pacientes. La tasa de complicaciones intraquirúrgicas fue de 4.5%. Se halló una tasa de complicaciones postoperatorias de 16.6% (n=168), siendo 12.3% (n=125) Clavien-Dindo ≤ 2, y 4.2% (n=43) Clavien-Dindo ≥ 3. En el análisis multivariable que se ajustó por peso uterino >170g, edad, índice de masa corporal y más de dos cirugías abdominales pre vias, se encontró asociación entre peso uterino > 170 g y complicaciones postoperatorias, OR 1.49, IC 95% 1.04- 2.14, p = 0.03. Discusión : Al evaluar el porcentaje de complicaciones menores y mayores, nuestros números se encuentran dentro de los parámetros aceptables para realizar este tipo de cirugía, más aún, considerando que la evaluación se realizó en un ámbito educativo.


Abstract Introduction : The removal of the uterus, (hysterec tomy), is the most frequent surgery in gynecology. In Argentina there are few publications on the periopera tive results of this type of procedure, and even less on minimally invasive hysterectomy. The objective of this study was to determine the rate of perioperative compli cations in patients with total laparoscopic hysterectomy performed at Hospital Italiano de Buenos Aires, from January 7, 2010 to December 22, 2020. Methods : retrospective cohort study where electronic medical records were reviewed. Intrasurgical and postop erative complications were evaluated using the validated Clavien-Dindo's classification. Results : 1014 patients were included. The rate of intra-surgical complications was 4.5%. In respect to postoperative complications, there was found a rate of 16.6% (n=168), being 12.3% (n=125) Clavien-Dindo ≤ 2, and 4.2% (n=43) Clavien-Dindo ≥ 3. In a multivariable analysis that adjusted for uterine weight > 170g, age, body mass index, and more than two previous abdomi nal surgeries, an association was found between uterine weight >170g and postoperative complications OR 1.49, 95% CI 1.04- 2.14, p=0.03. Discussion : When evaluating the percentage of mi nor and major complications, our findings are within the acceptable parameters for performing this type of surgery, even though the evaluation was carried out in an educational setting.

17.
Actas urol. esp ; 47(10): 675-680, Dic. 2023. tab
Artigo em Inglês, Espanhol | IBECS | ID: ibc-228319

RESUMO

Introducción El acceso con trocar óptico (ATO) es una técnica modificada de laparoscopia cerrada cuyo objetivo es minimizar el riesgo de lesiones vasculares o intestinales y reducir la posible fuga de gas. Se ha analizado el efecto de la curva de aprendizaje (CA) para el ATO, considerando n=30 procedimientos como umbral para definir un nivel aceptable de experticia. Nuestro objetivo es evaluar el impacto de la CA en los primeros 30 casos de ATO realizados por un aprendiz. Métodos Se trata de un estudio prospectivo aleatorizado en 60 pacientes planificadas para cirugía ginecológica laparoscópica. Las pacientes fueron seleccionadas aleatoriamente para el ATO realizado por un cirujano sin entrenamiento previo en la técnica o por un cirujano experto. La CA se evaluó mediante: 1) tiempo hasta lograr el acceso; 2) número de correcciones hechas por el experto; 3) número de veces en que la punta del trocar se detuvo en la capa preperitoneal; 4) errores al realizar la incisión en la piel; 5) veces en que la punta del trocar termina bajo el epiplón; 6) complicaciones. Para analizar el CA en los 30 primeros casos, se estratificaron los procedimientos en 3 grupos (casos 1-10; 11-20; 21-30) tanto para el aprendiz como para el experto y se compararon las variables de la CA. Resultados De forma global, el tiempo medio de inserción para el ATO fue de 56s. No se registraron complicaciones intraoperatorias ni postoperatorias graves. El tiempo medio de inserción fue estadísticamente más largo para el aprendiz en comparación con el experto en los 10 primeros casos (91s frente a 33s, respectivamente, p=0,01). En los casos 11-20 y 21-30, la ventaja de tiempo del cirujano experto se hizo menos evidente (p=0,05). El número de veces que la punta del trocar se detuvo en la capa preperitoneal fue similar entre los grupos, así como las veces que la punta del trocar llegó por debajo del epiplón. Conclusiones La técnica de ATO es rápida y reproducible . ... (AU)


Introduction The optical trocar access (OTA) is a modified closed technique that aims to minimize the risk of vascular or bowel injuries while reducing the likelihood of gas leakage. A learning curve (LC) effect for OTA has been invoked with n=30 procedures being considered as a threshold to define expertise. We aim to evaluate the impact of the LC within the first thirty cases of OTA performed by a trainee. Methods This is a prospective randomized study on 60 patients elected to laparoscopic gynecological surgery. Patients were randomized to have OTA insertion by a junior surgeon or by an expert. LC was evaluated by: 1) insertion time; number of: 2) corrections by the senior; 3) times the tip of the trocar stopped in the preperitoneal layer; 4) mistakes of skin incision; 5) times the tip of the trocar ends under the omentum; 6) complications. To analyze the LC within the first 30 cases, procedures were stratified in 3 groups (cases 1-10; 11-20; 21-30) for both trainee and expert and LC variables were compared. Results Overall, mean OTA insertion time was 56s. No major intra- and post-operative complications were recorded. Mean insertion time was statistically significantly longer for the trainee compared to the expert within the first 10 cases (91 vs 33s respectively, p=0.01). For cases 11-20 and 21-30, time advantage of the senior surgeon is less evident (p=0.05). The number of times the tip of the trocar stopped in the preperitoneal layer was similar between groups, as well as times the tip of the trocar ends under the omentum. Conclusions OTA is a fast and simple way to achieve the pneumoperitoneum and first trocar insertion as a single step. The current series confirms the effectiveness of the technique since the beginning of the LC. (AU)


Assuntos
Humanos , Feminino , Laparoscopia/instrumentação , Procedimentos Cirúrgicos em Ginecologia , Instrumentos Cirúrgicos , Estudos Prospectivos
18.
Pediatr. catalan ; 83(4): 159-161, Oct.-Des. 2023. ilus
Artigo em Catalão | IBECS | ID: ibc-229247

RESUMO

Introducció. La migració de la vàlvula de derivació ventriculoperitoneal (VDVP) és una complicació infreqüent, i quan es produeix a l’escrot és excepcional. Es presenta un cas de migració escrotal de la VDVP. Cas clínic. Lactant de sexe masculí amb antecedents de prematuritat i acondroplàsia, a qui es va col·locar una VDVP quan tenia un mes de vida. Al cap d’un mes de la cirurgia, acudeix a urgències per irritabilitat i augment de volum escrotal dret. Se li fa una radiografia que objectiva el catèter distal de la VDVP a la zona inguinal, i es confirma la migració escrotal del catèter. No presenta simptomatologia de disfunció valvular. Als tres mesos d’edat, mitjançant abordatge laparoscòpic, es tanca la persistència del conducte peritoneovaginal de manera percutània. Posteriorment no presenta complicacions inguinoescrotals durant un seguiment de 13 mesos. Comentari. En un pacient pediàtric prematur portador de VDVP, cal sospitar la persistència del conducte peritoneovaginal. Les troballes més freqüents són l’hidrocele i l’hèrnia inguinal, però també s’han descrit casos de migració escrotal de la VDVP. La migració escrotal es diagnostica per la troballa radiològica del catèter a la zona inguinal, i el tractament és el tancament del conducte peritoneovaginal. (AU)


Introducción. La migración de la válvula de derivación ventriculoperitoneal (VDVP) es una complicación infrecuente, y cuando se produce en el escroto es excepcional. Se presenta un caso de migración escrotal de la VDVP. Caso clínico. Lactante varón con antecedentes de prematuridad y acondroplasia, a quien se colocó una VDVP cuando tenía un mes de vida. Al mes de la cirugía acude a urgencias por irritabilidad y aumento de tamaño escrotal derecho. Se realiza una radiografía que objetiva el catéter de la VDVP a nivel inguinal, confirmando la migración escrotal del catéter. No presenta sintomatología de disfunción valvular. A los tres meses de edad, mediante abordaje laparoscópico, se realiza el cierre de la persistencia del conducto peritoneovaginal de manera percutánea. Posteriormente no presenta complicaciones inguinoescrotales durante un seguimiento de 13 meses. Comentario. En un paciente pediátrico portador de VDVP, se debe sospechar la persistencia del conducto peritoneovaginal. Los hallazgos más frecuentes son el hidrocele y la hernia inguinal, pero también se han descrito casos de migración escrotal de la VDVP. La migración escrotal se diagnostica por el hallazgo radiológico del catéter a nivel inguinal, y su tratamiento es el cierre del conducto peritoneovaginal. (AU)


Introduction. Ventriculoperitoneal shunt (VPS) valve migration is an infrequent complication, and when it occurs to the scrotum is exceptional. A case of scrotal migration of the VPS valve is presented. Case report. A male infant with a history of prematurity and achondroplasia underwent VPS placement at one month of age. One month after the surgery, he was seen in the Emergency Room due to irritability and increased right scrotal size. An X-ray showed the tip of the VPS catheter at the inguinal level, confirming the scrotal migration. Symptoms of valve dysfunction were not present. At three months of age, percutaneously closure of the persistent peritoneovaginal duct was performed laparoscopically, with no additional complications recorded at a 13-month follow-up. Comments. The persistence of the peritoneovaginal duct must always be considered in children with VPS. The most frequent findings are hydrocele and inguinal hernia, but cases of scrotal migration have also been described. Scrotal migration of the VPS can be diagnosed by the radiological finding of the tip of the catheter at the inguinal level, and treatment is the closure of the peritoneovaginal duct. (AU)


Assuntos
Humanos , Masculino , Lactente , Derivação Ventriculoperitoneal , Canal Inguinal/anormalidades , Escroto , Laparoscopia , Pediatria
19.
Rev. chil. obstet. ginecol. (En línea) ; 88(6): 397-401, dic. 2023. ilus
Artigo em Espanhol | LILACS | ID: biblio-1530040

RESUMO

El síndrome de hemivagina obstruida y anomalía renal ipsilateral (OHVIRA) es producido por una alteración en el desarrollo de los conductos de Müller y Wolff en la vida fetal. El síndrome es poco frecuente, se reporta una prevalencia de 1/2.000 a 1/28.000 casos. La endometriosis se presenta en un 19% de los casos complicando esta patología. El tratamiento del síndrome OHVIRA consiste en resecar el tabique vaginal drenando el hematocolpos. Hasta el momento no existe un consenso en recomendar la realización de una laparoscopia diagnóstica. El objetivo de este estudio es reportar la eventual importancia de la laparoscopia diagnóstica/terapéutica como parte del manejo del síndrome OHVIRA.


Obstructed hemivagina and ipsilateral renal anomaly (OHVIRA) syndrome is caused by a defect in the development of Müllerian and Wolffian ducts at fetal life. The syndrome is uncommon, with a reported prevalence of 1/2,000 to 1/28,000 cases. Endometriosis is present in 19% of cases complicating this pathology. Treatment of OHVIRA syndrome consists in resecting the vaginal septum and draining the hematocolpos. Until now there isnt an agreement on recommending diagnostic laparoscopy as part of the treatment. The aim of this study is to report the importance of diagnostic/therapeutic laparoscopy in the management of OHVIRA syndrome.


Assuntos
Humanos , Feminino , Adolescente , Útero/anormalidades , Vagina/anormalidades , Anormalidades Múltiplas/cirurgia , Anormalidades Múltiplas/diagnóstico , Laparoscopia , Rim/anormalidades , Síndrome , Útero/cirurgia , Vagina/cirurgia , Endometriose/etiologia , Hematocolpia , Rim/cirurgia
20.
Cir Esp (Engl Ed) ; 101 Suppl 1: S46-S53, 2023 May.
Artigo em Inglês | MEDLINE | ID: mdl-37951467

RESUMO

INTRODUCTION: Incisional hernia (IH) is a very common surgical procedure. Registries provide real world data. The objective is to analyze the open and minimally invasive (MIS) sublay technique (with or without associated components separation [CS]) in IH cases from the EVEREG registry and to evaluate the evolution over time of the techniques. METHODS: All patients in EVEREG from July 2012 to December 2021 were included. The characteristics of the patients, IH, surgical technique, complications and mortality in the first 30 days were collected. We analyzed Group 1 (open sublay vs MIS sublay, without CS), Group 2 (open sublay vs MIS sublay, with CS) and Group 3 where the evolution of open and MIS techniques was evaluated over time. RESULTS: 4867 IH were repaired using a sublay technique. Group 1: 3739 (77%) open surgery, mostly midline hernias combined (P = .016) and 55 (1%) MIS, mostly lateral hernias (LH) (P = .000). Group 2: 1049 (21.5%) open surgery and 24 (0.5%) MIS. A meaningful difference (P = .006) was observed in terms of transverse diameters (5.9 (SD 2.1) cm for the MIS technique and 10.11 (SD 4.8) for the open technique). The LH MIS associated more CS (P = .002). There was an increase in the use of the sublay technique over time (with or without CS). CONCLUSION: Increased use of the sublay technique (open and MIS) over time. For some type of hernia (LH) the MIS sublay technique with associated CS may have represented an overtreatment.


Assuntos
Hérnia Ventral , Hérnia Incisional , Humanos , Hérnia Incisional/cirurgia , Herniorrafia/métodos , Telas Cirúrgicas , Hérnia Ventral/cirurgia , Sistema de Registros , Sobretratamento
SELEÇÃO DE REFERÊNCIAS
DETALHE DA PESQUISA
...